Niet zo gek hoor die gedachte. je komt hem in allerlei wetenschappelijke kringen tegen. Deze filosofie wordt wel eens omschreven als 'zo in het groot zo in het klein' en dat sluit weer goed aan op de niet lineaire dynamica, naast de relativiteitstheorie en de kwantumtheorie de derde 'grote' theorie van de vorige eeuw.Juda schreef:Hoi Artitu en Carel:
ik heb zelf in een filosofische bui ook zo gedacht.
oneindig groot en oneindig klein...:
ik stelde mij het heelal voor als een atomair stelsel en een atomair stelsel als een klein heelal.
Is wel grappig, maar als ik er te lang aan denk, vind ik het erg verwarrend om zo te denken, omdat oneindigheid in deze context ongrijpbaar is...:
Groeten Rachid.
Je zou misschien ook kunnen denken dat er op die kleine schaal ook wezentjes voorkomen, minilutters zeg maar.
Reken er trouwens maar op dat de natuurkunde de komende tijd een jas uit zal doen en ongetwijfeld doet er zich weer een nieuwe filosofische ronde voor, zo van 'hoe zitten de dingen in elkaar'. Is niks mis mee. Nu ik dat zo schrijf is dit bij de natuurkunde al wat langer aan de gang, big bang? We weten niet of er we ooit een big bang is geweest, zijn er meerdere universa? Geen idee. De twee belangrijkste theorieen, kwantumtheorie en relativiteitstheorie hebben geen enkele aansluiting met elkaar om maar eens wat te noemen. Bij een zo ver gevorderd wetenschappelijk kenveld als de natuurkunde is dat op zich al heel merkwaardig.
Wat dat betreft staat de evolutiebiologie er een heel stuk beter, in de zin van solide, voor. Daar speelt op dit moment wellicht de vraag of er meer gezegd kan worden over hoe het allemaal begon. Natuurlijk behoort dat niet bij de evolutiebiologie, maar nieuwsgierig is men daar wel naar natuurlijk.
