De teksten van de oude getuigen, die ik in mijn voorgaande bijdrage aanhaalde, betekenden een geweldig probleem voor de orthodoxe theologie. Maar dat probleem verdwijnt als je de tijd neemt om de bewijzen voor die getuigenissen op hun nauwkeurigheid te onderzoeken.
Die bewijzen zijn massief, gedetailleerd, specifiek en komen van over de hele wijde wereld: van de Veda wijsheid uit India tot de mythen uit de Scandinavische landen, de legenden van de Inca's en de originele spiritualiteit van de oorspronkelijk bewoners van Noord Amerika.
Hoe kan een feit een 'probleem' zijn?
Bijna ieder element van de zo geheten 'nieuwe' en 'unieke' en 'geopenbaarde' christelijke godsdienst bestond in allerhande tradities, praktijken en geschriften van vele andere volkeren vóór de eerste Christelijke eeuw.
De Spaanse conquistador Hernando Cartez (1485-1547) beklaagt zich in zijn dagboek erover dat 'de duivel aan de Mexicanen dezelfde dingen had geleerd als aan de Christenen'.
Toen Abbé Huc als eerst het gebied van Turkestan (1847) binnentrok, was hij stom verbaasd dat de Tartaren een godsdienstige maaltijd vierden met brood en wijn. Zijn verklaring was dat de 'duivel op die wijze vooruitliep op het Christendom om de mensheid te misleiden'.
Franzisco Pizarro (1471-1541) was verbaasd toen hij zag dat Azteken en Maya's 'op z'n Rooms Katholiek' geloofden en er dito plechtigheden op na hielden.
Niemand met enige nuchter verstand kan de honderden en honderden gelijkenissen over het hoofd zien tussen Bijbels materiaal en passages in vóór-christelijke boeken en rollen, in gebeitelde afbeeldingen op tempels en dan aannemen dat dit louter toeval is. Maar… moet dat verschijnsel dan 'verklaard' worden met 'voorafbeeldingen' of 'werk van de duivel'?
Kuhn formuleert het weer errug recht-toe-recht-aan: "Niemand kan onderzoekingen doen, vaststellen dat er ontelbare overeenkomsten zijn en dan niet tot de overtuiging komen dat Bijbelse teksten veelal overschrijvingen zijn (vaak niet begrepen en daarom verdraaid) van voorafgaande wijsheidsliteratuur".
Dit alles is minutieus gedetailleerd beschreven door de onwaarschijnlijk belezen Geoffrey Higgins (1771-1834) in zijn lijvig werk 'Anacalypsis': "Eén ding is duidelijk – de 'mythos' van de Hindoes, de 'mythos' van de Joden en de 'mythos' van de Grieken zijn in de grond allemaal hetzelfde; maar...wat men hun oude 'geschiedenis' noemt is niet de gewone geschiedenis van mensen. Het zijn eeuwige waarheden, in verhalen verborgen en wel op een manier dat de wijsheid alleen toegankelijk is voor hen die het geheim kennen of ervoor openstaan".
Gerald Massey(1828-1907), die zijn leven lang een studie maakte van oude mythen en symbolen en later Kuhn zeggen: "De menselijke geest heeft achttien eeuwen lang geleefd onder een verduistering en is klein gehouden in de schaduw van ideeën, waarvan de betekenis is verloren gegaan. Mythes en allegorieën werden ooit ontvouwd in de Mysteriespelen, maar ze zijn overgenomen zonder begrip en toen voorgesteld als 'gewoon' feit: God heeft zich verwaardigd om NU, in onze tijd, de waarheid voor de eerste maal 'persoonlijk' aan het mensdom mee te delen.
De oude religies verstonden hun mythen. Wij misverstaan de onze. En een groot deel van wat ons als Gods ware en enige openbaring wordt voorgehouden is een verzameling van door mensen binnenste buiten gekeerde en verkeerd begrepen mythen".
Ik heb geen idee hoe de lezers op dit alles reageren. Zelf denk ik: 'Als mij duidelijk is wat die deskundigen bedoelen, dan zal het een ander ook wel duidelijk zijn'. Of je hun beweringen voor waar overneemt is natuurlijk je eigen keuze. Vrijheid van denken!
Maar ik merk ook regelmatig dat dit soort onderwerpen een ander in de kortste keren de keel uit komt. Waarom eigenlijk?
Iemand, - ik weet natuurlijk al weer niet meer wie – wilde, alvorens te reageren, het eerst zelf gaan bestuderen want 'Waarom zou ik de schrijvers van dit alles vertrouwen? Is de kans niet groot dat zij die oude geschriften verkeerd hebben geïnterpreteerd'? (Ditmaal de duivel weer aan het werk?)
Om dat te controleren zul je een aantal vreemde talen moeten leren en bovendien de kunst machtig moeten worden van het ontcijferen van die vreemde manieren van 'schrijven' zoals o.a. hiërogliefen. Dat wordt dan een hele klus. Daar kom je in één leven niet mee klaar.
In een volgende bijdrage zal ik een exposé (mooi woord) geven van de overeenkomsten tussen Boeddhisme en Christendom.
Groeten.
Fons.