Waarom is er iets in plaats van niets?

[carelvanheugten]

"waarom er iets is in plaats van niets"

Dat is precies de vraag die mij bezig houdt.
Ik kan er van alles over denken, fantastische oplossingen bedenken en wegzwijmelen in filosofische antwoorden.

Maar ik weet het gewoon niet.

Is daar mee te leven? Is mijn drang naar "het weten en begrijpen" niet zodanig groot dat het een soort frustratie wordt?

Richard Feynman heeft in zijn lectures, boeken en voordrachten vele rake opmerkingen gemaakt over wetenschap:

"I can live with doubt, and uncertainty, and not knowing. I think it's much more interesting to live not knowing than to have answers which might be wrong. I have approximate answers, and possible beliefs, and different degrees of certainty about different things, but I’m not absolutely sure of anything, and in many things I don’t know anything about, such as whether it means anything to ask why we’re here, and what the question might mean. I might think about a little, but if I can’t figure it out, then I go to something else. But I don’t have to know an answer. I don’t feel frightened by not knowing things, by being lost in a mysterious universe without having any purpose, which is the way it really is, as far as I can tell, possibly. It doesn’t frighten me."

http://www.youtube.com/watch?v=QkhBcLk_8f0&feature=sub

"Some people say, "How can you live without knowing?" I do not know what they mean. I always live without knowing. That is easy. How you get to know is what I want to know."
The Meaning of it All (1999)

Ik weet van mijzelf dat wat ik ook verzin op die vraag, dat het antwoord welke ik geef niet met een bepaalde mate van zekerheid als waar kan aanduiden.
Ik weet dat ik de kennis en de mogelijkheden niet bezit om het a) te controleren b) te falsificeren en daarmee c) het te accepteren.

De enige conclusie die ik dan kan geven is dat ik mijzelf behoorlijk voor de gek hou als ik wel een dergelijk antwoord zou accepteren. Wie ben ik?

Kunnen anderen dat wel voor mij doen?

Ja, hopelijk wel. Knappe koppen die echt kennis van zaken hebben en hun hele leven samen met anderen de mogelijkheden aanpakken om verder te komen met het beantwoorden van die vraag en een antwoord geven die gezien wordt als aannemelijk.

Wie ben ik om daar tegen in te gaan? Waarom zou ik een aannemelijk antwoord niet accepteren?

Wellicht omdat ik het antwoord niet leuk vind? Past de verklaring misschien niet in mijn wereldbeeld?

Ook hierbij weet ik, wie ben ik? Waarom zou mijn wens voor een bepaald antwoord, een gewild antwoord, boven de verklaring gaan?

Tuurlijk, ik heb gewild dat Nederland de finale wint. Mooi spel met trots aanschouwd. Maar het is anders. Ik kan mijn oogkleppen opdoen en mijn vingers in mijn oren stoppen en roepen "wij zijn de beste", maar dan hou ik mijzelf voor de gek. En ik zou weten dat ik mijzelf voor de gek houd.

De enige optie is : weten dat je het niet weet en er leuke gedachten over hebben hoe het wellicht is, maar altijd voor ogen houden dat het niet op realiteit gestoeld is.

"How you get to know is what I want to know."

Daar houd ik mij aan vast !

Determinist

[Juda]

er schijnt nu wetenschappelijk bewijs te zijn.
Volgens deze wetenschappers heeft dat te maken met de kwantumfysica
kijk: http://youtu.be/7ImvlS8PLIo

[carel]

er schijnt nu wetenschappelijk bewijs te zijn.
Volgens deze wetenschappers heeft dat te maken met de kwantumfysica
kijk: http://youtu.be/7ImvlS8PLIo

Ja, dat is een uitstekende lezing van Krauss. Je ziet hier hoe snel het gaat in de theoretische natuurkunde en de kwantummechanica. Zelfs de kern van een atoom krijgt 90% van zijn massa door de leegte. Wil je iets dan moet je beginnen met niets. Dat is een fraaie uitspraak van Krauss

[Juda]

Bewijst dit dat God niet kan bestaan Carel?
Is dit waar de geleerde Stephen Hawking op doelde?

Wat me wel opvalt is:
De hogere energieën die ik eerst zei te aanbidden, zijn gewoon in mijn hart omgaande emoties die ik geen naam kon geven en ik ben vrij doordat ik ze nu kan benoemen.
Ze hebben een naam en zijn gewoon emoties.

Alles is blijkbaar gewoon wat het is, maar niet wat je denkt dat het is...Het is gewoon zichzelf.

Groeten Juda.

[carel]

Bewijst dit dat God niet kan bestaan Carel?
Is dit waar de geleerde Stephen Hawking op doelde?

Wat me wel opvalt is:
De hogere energieën die ik eerst zei te aanbidden, zijn gewoon in mijn hart omgaande emoties die ik geen naam kon geven en ik ben vrij doordat ik ze nu kan benoemen.
Ze hebben een naam en zijn gewoon emoties.

Alles is blijkbaar gewoon wat het is, maar niet wat je denkt dat het is...Het is gewoon zichzelf.

Groeten Juda.

Nee, dat bewijst niet dat God niet bestaat. God is niet te bewijzen, als hij of zij er zou zijn dan zou er sprake zijn van bovennatuurlijkheid en dat kun je dus nooit bewijzen. Het natuurlijke is trouwens al wonderlijk genoeg.

Waar wetenschappers als Stephen Hawking, Krauss, Dawkins, Susskind en anderen op wijzen is dat religie onwetendheid nogal sterk bevorderd. Ik maak het mee in discussies met crea's, vandaag nog, dat ze een enorme blinde vlek hebben. Ik sta daarvan te kijken. Als je iets als Genesis letterlijk neemt, dan sluit je je ogen voor vrijwel alle wetenschap en alles wat maar op kennisvergaring duidt.

Zorgwekkend. Vooral als dit soort larie aan kinderen wordt onderwezen. Als die ooit zelf gaan nadenken moeten ze van een pak larie af, niet te geloven zo groot.

Houd godsbeelden buiten de wetenschap zou ik alle gelovigen willen vragen en voel je vrij te geloven wat je wil. Het hoeft niet allemaal bewezen te worden toch?

[Juda]

maar Carel, waarom zou je geloven in iets dat niet bewezen is?
dat is toch je reinste dwaasheid?

Immers; Geloof is de zekerheid van de dingen die je niet ziet.
Hoe kun je zeker zijn van wat je niet ziet?

groeten Juda.

[carel]

maar Carel, waarom zou je geloven in iets dat niet bewezen is?
dat is toch je reinste dwaasheid?

Immers; Geloof is de zekerheid van de dingen die je niet ziet.
Hoe kun je zeker zijn van wat je niet ziet?

groeten Juda.

Daar geeft Daniel Dennett in het door jou aanbevolen filmpje een uitstekend antwoord op. Hij noemt de volgende dingen:

- Fear. Vrees. Een van de krachtigste drivers achter met name de christelijke religie. Kijk naar het O.T. en de bedreigingen erin zijn veelvuldig en krachtig
- Love. Dit lijkt strijdig, maar is het niet. Liefde voor de rituelen, de (schijn)zekerheden, de behoefte om gekend en geliefd te zijn. Religie biedt dat, slimme predikers maken daar handig gebruik van. Ook verdraaien ze de letterlijke strafexpeditie van JHWH tot een 'God van liefde'. Hoe hebben ze dat in godsnaam voor elkaar gekregen??
- Shame. Schaamte. Schaamte om de religie te verlaten, welke een onheil roep je dan over je af, al je oude geloofsgenoten kijken je met de nek aan. Je wordt uit de gemeenschap verstoten. Een heel krachtige driver dit. Heerlijk die religie
- The Concorde Fallacy. Dit is een heel interessante. Je hebt al heel veel in je religie geïnvesteerd en dan lijkt het beter om elke dag een beetje meer te investeren, anders ben je je hele investering kwijt en moet je een andere weg kiezen.

Ik moet zeggen dat het verhaal van Dennett niet altijd goed te volgen is, hij gebruikt toch wel veel Engelse woorden die ik moet opzoeken. Maar als je de translator bij de hand hebt kan het heel goed.

Dennett is er bijvoorbeeld van overtuigd dat er in de USA veel parlementariers zijn die niet geloven maar die het om bovenstaand viertal nooit openbaar zullen maken. Het schijnt nog erger te zijn dan met homoseksualiteit. Uit de religie-kast komen leidt echt tot verschrikkelijke dingen, baan kwijt, vrouw van je weg, paria - ongelovigen zijn dat immers - zijn.

[Juda]

oke, duidelijk.

Daar waren eigenlijk ook dingen bij, die mij bezig hielden zonder dat ik dat wist...
Daarom geloof ik niet meer in Goden.
Er is misschien een God, maar ik kan het niet bewijzen.
Daarom houd ik de mogelijkheid open, maar geloof ik niet expliciet meer.
Ik had namelijk een bril van "bovennatuurlijk" op en daarmee keek ik naar mijn eigen gevoel van geluk.
Ik geloof in dat gevoel en in het Zelf, maar dat is gewoon een deel van mij.
Dat is gewoon Zelfkennis, en heeft duidelijk niets te maken met Goden.
Dat is ook wetenschappelijk en psychologisch te verklaren.

Groeten Juda.

[carel]

oke, duidelijk.

Daar waren eigenlijk ook dingen bij, die mij bezig hielden zonder dat ik dat wist...
Daarom geloof ik niet meer in Goden.
Er is misschien een God, maar ik kan het niet bewijzen.
Daarom houd ik de mogelijkheid open, maar geloof ik niet expliciet meer.
Ik had namelijk een bril van "bovennatuurlijk" op en daarmee keek ik naar mijn eigen gevoel van geluk.
Ik geloof in dat gevoel en in het Zelf, maar dat is gewoon een deel van mij.
Dat is gewoon Zelfkennis, en heeft duidelijk niets te maken met Goden.
Dat is ook wetenschappelijk en psychologisch te verklaren.

Groeten Juda.

In het besef dat wetenschap ook heel veel niet verklaart. Ga maar na. De twee leidende theorieen relativiteit en kwantummechanica sluiten elkaar uit, cq conflicteren met elkaar. Terwijl ze op hun eigen terrein uitstekend werken en talloze malen bewezen zijn. En tegelijk kennen we maar 4-5% van het universum, de rest onttrekt zich aan de waarneming. Het moet letterlijk de moord stikken van de donkere materie en energie, maar behoudens de zwaartekrachteffecten en versnelling van de uitdijing van het universum weten we totaal niet waar het over gaat.

Daarbij komt dat elke ontdekking meer vragen oproept dan ze beantwoordt, dus eigenlijk sta je bij elke ontdekking weer aan het begin van weer een heel nieuwe trits van ontdekkingen.

Als er een god zou zijn dan zou dat een 'god van de uitdaging' zijn. En dan heeft hij een universum voorgeschotelt dat a) ons liet ontstaan en b) dat ons nogal een tijdje zou bezighouden. A heb je nodig om B als uitdaging aan te bieden.

En die continue uitdaging is heel essentieel voor de mens. Die is al arrogant genoeg. Zouden we alles weten dan zou die arrogantie werkelijk tot misselijk makende proporties uitdijen. Het simpele feit dat we heel veel niet weten houdt ons met de voeten op de grond. Dus op de een of andere manier is die arrogantie-remmer in onze werkelijkheid ingebed als standaard.

Zo'n god zou ik best wel eens willen ontmoeten Juda!

[Juda]

ik zou die Godheid ook willen ontmoeten, Carel.
Daarom sluit ik die niet uit, maar toch:
bewijzen kan ik Zijn bestaan niet.

Groeten Juda.