Waarom is er iets in plaats van niets?

[carel]

Hi Fons,

Ik hoop Juda niet voor de voeten te lopen, maar je komt met een fraai Fonsiaans lijstje waar ik natuurlijk toch op moet reageren

* Wij gebruiken het woord 'dood' om aan te geven dat er geen 'leven' is. Waarom zijn 'dood' en 'leven' dan niet aan elkaar tegengesteld? Dood is een fase in het leven, namelijk waarin dat wat wij 'leven' noemen verdwijnt. Het kan dus geen tegenstelling zijn, want het hoort onlosmakelijk thuis in het proces dat wij leven noemen.
* Duisternis is de afwezigheid van licht. Licht is tegengesteld aan duisternis. 'Het was donker en nu is het licht'. 'Verandert er 'iets' van licht in duisternis en van duisternis in licht? Wat is dan dat 'iets' dat verandert? Dat kun je natuurkundig heel goed beschrijven, maar misschien bedoel je dat niet. Natuurkundig is 'licht' een vorm van electromagnetische straling binnen een beperkte range. Zijn er geen fotonen binnen die grenzen aanwezig dan is het donker, hoeveel andere straling er ook aanwezig is.
* Als ik armoedig ben dan verdien ik b.v. niet voldoende. Mijn salaris heeft een 'tekort'. Een tekort is iets dat er niet is. Hoe kan ik hebben dat er niet is? Dat is taalkunde, dus hoe je het formuleert, en vooral een kwestie van perceptie. Sommige mensen die veel verdienen beschouwen zich ook als 'arm', omdat ze bijvoorbeeld minder verdienen dan de buurman.
* 'Niets' is een moeilijk begrip. Niets is namelijk iets dat er niet is. En dat lijkt wel een contradictio in terminis. Hier heb ik in mijn vorige post al wat over gezegd.
* Als er helemaal niets bestaat, dan is driemaal drie nog steeds negen. Die negen bestaan niet als er niets bestaat. Wiskunde is abstract, voor veel mensen is dat ook een vorm van niets, ze kunnen er namelijk niks mee. Voor wiskundigen is het DE werkelijkheid, ook wat overdreven lijkt me.

[FonsV]

Dag Carel,

Dank voor je reactie. Ik beperk me tot het eerste deel ervan.

Dood is geen tegengestelde, maar een afwezigheid van leven.

Wij gebruiken het woord 'dood' om aan te geven dat er geen 'leven' is. Waarom zijn 'dood' en 'leven' dan niet aan elkaar tegengesteld?

* Ik geef aan het Juda eens te zijn in: 'dood is de afwezigheid van leven'. In het gewone alledaagse leven ben je óf levend óf dood. “Hij heeft het ongeluk overleefd” ontkent dus dat hij dood is. "Hij heeft het ongeluk niet overleefd" zegt dat er geen leven meer is.
* Ik vraag aan Juda waarom leven en dood niet elkaars tegengestelde genoemd kunnen worden.

Dood is een fase in het leven, namelijk waarin dat wat wij 'leven' noemen verdwijnt. Het kan dus geen tegenstelling zijn, want het hoort onlosmakelijk thuis in het proces dat wij leven noemen.

Er is een gregoriaans antifoon waarvan de tekst luidt: 'Media vita in morte sumus' = (letterlijk vertaald) 'In het midden van het leven zijn wij in de dood'. Dit is bedoeld als een waarschuwing: het leven is de weg van ontstaan van leven tot de dood; het is wijs om je dit onderweg even bewust te worden. Net tot halverwege, als de volle wasdom wordt bereikt, is er sprake geweest van groei en ontwikkeling. (Ja ja, natuurlijk: als alles goed gaat etc. etc. etc.) Maar houd er rekening mee dat het eens minder zal gaan worden. En... zo'n antifoon hoort tot de wijsheidsliteratuur en heeft weinig tot niets te maken met medische of scheikundige of een andere soortgelijke wetenschap.

Je noemt de dood een fase waarin het leven verdwijnt terwijl diezelfde dood onlosmakelijk in het leven thuishoort. Het leven begint op een bepaald moment, duurt zus of zoveel jaren, totdat het ophoudt. En waar leven was (en niet meer is), is dan dood = geen leven. Hoe kan die dood een fase zijn in iets dat er niet is? Is duisternis ook een fase in het proces dat wij licht noemen?

Je mag het fonsiaans noemen, ik noem het logisch en passend in de ontologie of zijnsleer. En ik ben benieuwd hoe Juda tegen een en ander aan kijkt.

Groeten.

Fons.

[FonsV]

foutje!

[Determinist]

De jouw dood zijn is hetzelfde als de periode voordat je geboren (verwekt) bent.

[carel]

Hi Fons,

Ik reageerde niet om Juda niet voor de voeten te lopen, vandaar.

Juda is even afwezig dus geen probleem nu.

Laat ik ook hier weer een zo beta-achtig mogelijk standpunt innemen niet omdat ik filisofie niet ook belangrijk acht, maar terwile van de discussie.

De dood hoort bij het leven schreef ik. En dat kun je waarnemen door te kijken naar het levenloze lichaam. De structuren die kenmerkend zijn voor het leven, zoals dna, hersenweefsel, bloed ed. zijn nog altijd aanwezig. Kijk je naar een stuk rots bijvoorbeeld, iets wat nimmer levend is geweest, dan zie je de opmerkelijk verschillende structuren. Als dood en leven compleet gescheiden zouden zijn geweest, dan hadden die structuren ook niet meer kunnen bestaan.

Goed, een wat kort door de bocht benadering, maar zo kun je dat toch wel vanuit de betawetenschap typeren.

Om groei en ontwikkeling aan het leven toe te dichten en niet aan 'dode' materie zoals jij hier doet is evenwel ook wat kort door de bocht. Er zijn vele dingen die 'groeien' en 'zich ontwikkelen', zonder aan de definitie van leven te voldoen. Kijk naar het universum, daar kun je ook spreken van groei en ontwikkeling. Kijk naar een ster, die ontstaat in een grote gaswolk, vervolgens ontwikkelt de ster zich en sterft uiteindelijk, kleine sterren sterven een langzame dood, de 'helium witte dwerg' ontstaat zo. Tenminste als we tijd van leven hebben, de kleinste sterren 'leven' wel 100 miljard jaar, helium witte dwergen zijn er dus nog geen. Middelgrote sterren blazen hun spulletje van zich weg, zo ontstaat de 'koolstof witte dwerg', die zijn er genoeg en de grootste eindigen hun 'leven' zo violent als maar kan, in een supernova, met als restant een neutronenster of zwart gat. Al dit soort processen vertalen we maar al te graag naar dingen die we kennen en hier ligt een vergelijk met het leven - dat opkomt, bloeit en een afloop kent - redelijk voor de hand.

Je kunt dus dood goed zien als fase in een leven. Trouwens het is ook een doorgeven van het leven, iets wat je een gemiddelde rots ook niet ziet doen. Het ontzielde lichaam wordt opgegeten door allerlei organismen die zich vervolgens weer voortplanten. Bij sterren zie je precies hetzelfde, het stermateriaal van de 'gestorven' ster wordt de ruimte in geslingerd, daarmee nieuw materiaal aanleverend waaruit dan weer nieuwe zonnen ontstaan, nieuwe planeten en ... Nieuw leven.

Filisofie kent zeker schoonheid, maar betawetenschap ook. En daar ben ik oprecht blij mee

Om jouw voorliefde voor het Latijn van een knipoog te voorzien...

Zoals de Ouden zeiden: "Tis nepis potentis negrote" Vrij vertaald: "Het is een pispot en het is een grote"

[FonsV]

Dag Carel,

Mijn reactie komt wat ongewoon laat en de reden is dat ik aanvankelijk geen zin had om te reageren. De reden: ik houd niet van dit soort 'discussies', zeker niet schriftelijk. Die vind ik zonde van mijn tijd. Het voelt alsof ik met orthodoxe gristenen 'discussieer': die zien altijd kans om met joods-christelijke bekvecht-trucjes van het onderwerp weg te sluipen door me te laten beweren wat ik niet bedoelde te beweren.

De dood hoort bij het leven schreef ik. En dat kun je waarnemen door te kijken naar het levenloze lichaam.

Als een mens sterft blijft er een levenloos lichaam over. Henk is overleden en op zijn grafzerk staat: 'Hier ligt Henk'. Dat is niet waar! Daar liggen de levenloze resten van het lichaam van Henk. En waar is Henk dan? Is die ook dood in de zin van: hij is/bestaat niet meer?

De structuren die kenmerkend zijn voor het leven, zoals dna, hersenweefsel, bloed ed. zijn nog altijd aanwezig.

Op de TV zag ik een botsproef met een personenauto. Men katapulteerde een nieuwe BMW met een snelheid van ruim 190 KM/uur tegen een betonnen muur. Resultaat: een berg schroot die de naam 'auto' niet meer verdient omdat hij niet meer als zodanig is te gebruiken.
”Dit is kort door de bocht”, zul je mogelijk zeggen. Zo is het ook bedoeld.

Je kunt dus dood goed zien als fase in een leven.

Voor mij komt de dood na het leven zoals duisternis komt na het verdwijnen van licht en daarom zie ik duisternis niet als een fase van licht en ik heb geen reden dat te veranderen.

Kijk naar het universum, daar kun je ook spreken van groei en ontwikkeling.

Op dit moment – bij wijze van spreken dan – lacht een vriendelijk najaarszonnetje me toe. Een steen heb ik nog nooit zien lachen. Slaat ook nergens op, natuurlijk. Het begint al op een orthodoxe discussie te lijken en daaraan maak ik liever meteen een einde.

Tot slot een lesje Latjin mét knipoog!:
* Wij kennen en gebruiken het woord 'datum'. De datum van vandaag is 11-10-2012.
* Het Latijn kent 6 naamvallen: subjectivus, genitivus, dativus, accusativus, vocativus en ablativus. Voor 'datum' zijn dat: datum, dati, dato, datum, date en dato. In het meervoud (pluralis): data, datorum datis, data, data, datis.
* In het Latijn betekent 'de dato': 'aangaande de datum'. Zo kennen we de uitdrukking 'de mortuis nil nisi bene' = 'aangaande (of over) de doden niets dan goed' en: 'De fide non est disputandum' = 'Over geloof valt niet te twisten'. Het voorzetsel 'de' gaat met de ablativus zoals in het Nederlands een voorzetsel met de vierde naamval gaat.
* 'Dito' is ook een door ons gebruikt Latijns woord en de betekenis zal je bekend zijn. 'Ditis' is dan de ablativus pluralis van 'dito'.

De door jou aangehaalde tekst van de ouden luidt in volle glorie dan ook: Ditis nepis potentis negrote.

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Fons toch! Als er iemand geen orthodoxe christen ben dan ben ik dat wel. Ik loop nergens voor weg, nooit gedaan ook en waar dat wel zo was heb ik ook dat tot 0 gereduceerd.

Je kunt me beter zien als de 'worst nightmare'. Voor de orthodox christen, want ik laat niet af.

De verschillen waar jij op duidt herken ik natuurlijk, maar daar kijken we gewoon anders tegenaan. Trouwens, we weten eigenlijk niet eens wat leven is. Buitenaards leven dat totaal anders dan het onze kan zijn zouden we wel eens niet kunnen herkennen. Leven, dood, allebei definities. Dood kun je dan zien als de afwezigheid van leven en op die manier zou je het nooit over een rots hebben. Tenzij die rots Petrus heet, maar dan zijn we weer terug bij het begin van deze post.

Jouw Latijnse spreuk van de Ouden klopt beter dan de mijne. Beide debiteren ze dezelfde waarheid, maar jij doet dat conform de oorspronkelijke spreuk