Ik bemerk dat in vele uitspraken de logica ontbreekt en er conclusies getrokken worden die juist het onderwerp zijn van "onderzoek" van de ID beweging.
Als ID een geldige wetenschappelijke hypothese zou zijn dan zal het de eigen uitgangspunten eerst aannemelijk moeten maken. Het fundament moet op wetenschappelijke gronden onderzocht worden en elke mogelijkheid zal daar in meegenomen moeten worden.
Allereerst zal met moeten definiëren wat complexiteit is. Waar begint het en waar eindigt het.
Met andere woorden: pak een voorwerp (iets uit het universum) en gooi daar de definitie tegenaan en stel de vraag:
Heeft het complexiteit, ja of nee (of wellicht er tussen in).
En als je dit doet (en laat ik iedereen hier oproepen om eventjes wat te kiezen uit het universum) en zelf te bepalen of het complexiteit heeft of niet. Bepaal de mate van complexiteit. Maak een schaal van complexiteit (van 0 tot 100) en deel alle voorwerpen daarop in groepen.
Deze schaalverdeling moet dus gebaseerd zijn op een duidelijke en goed gedefinieerde uitgangspunten.
Je moet je voorstellen dat we een "robot" of zoiets de ruimte in sturen en alles wat het tegenkomt onderzoekt en gaat bepalen op basis van die uitgangspunten welke mate van complexiteit het heeft.
Je zal snel merken dat "complexiteit" als begrip complexer is dan je vooraf denkt.
Een auto als voorbeeld. Ziet er complex uit, zit complex in elkaar.
Een stofzuiger ook. Maar welke is complexer dan de andere?
Een spinneweb, een vogelnestje, een keutel, een wolk, een bliksemschicht, een watermolecuul, een sneeuwvlokje, het ijzeratoom, een vortex, papier, een diamant.
Als je geen definitie geeft van een begrip dan is het onmogelijk het begrip los te laten in een wetenschappelijk onderzoek.
Een sneeuwvlokje is uitermate complex en zelfs uniek. Volgens welke definitie is dit voorwerp complex of niet. Een wolk, zeer complex in de ene en niet complex in de andere definitie.
Het centrale argument van de ID-beweging is dat de wereld te complex in elkaar zit om aan te nemen dat alles zomaar door blinde natuurkrachten als toeval en natuurlijke selectie zou zijn ontstaan.
Ok "te complex".
Wat is "te"?
Is een wolk te complex, is een molecuul te complex, is een drol te complex is een diamant te complex?
ALLE observaties wijzen maar één kant op: complexiteit HEEFT een ontwerp, en dus een ontwerper.
Ok, uitgaande van "complexiteit" als begrip kan je dus zeggen dat alle observaties wijzen op ontwerp? Welke "alle"?
Tevens vergeet je hier dat je ook eerst moet aantonen dat "complexiteit" ontworpen MOET zijn. Een goede wetenschappelijke benadering is te stellen dat het juist NIET zo is en kijken of je hier een falsificatie ontdekt.
Dus neem je schaal van complexiteit en bepaal het punt waar complexiteit ontworpen MOET zijn en waar het ook op andere wijze ontstaan is.
Dus bijvoorbeeld het sneeuwvlokje of de atoom. En enige consensus is nodig.
De ID-beweging heeft zo een moderne en specifieke versie geleverd van het teleologische bewijs voor het bestaan van God.
Bewijs heb ik dus niet gezien. Alleen een idee dat iets te complex is.
En de conclusie hier is vooringenomen. Bewijs voor God?
Wellicht zijn we allemaal onderdeel van "de matrix" en zijn we creaties van een zeer geavanceerd volk dat experimenten op ons uitvoert.
De buitenaardsen hebben ons op deze wereld gezet.
Waar jij opeens God vandaan haalt is mij een raadsel.
Als ze (ID) in de natuur structuren tegenkomen die gespecificeerde en complexe informatie bevatten, trekken zij terecht de conclusie dat hier sprake is van een intelligent ontwerp.
Ik mis dus de uitgangspunten van ID en daarmee is de conclusie niet gefundeerd.
Wie die intelligente ontwerper precies is, daarover kan de wetenschap geen uitspraak doen.
Dan
kan je jouw conclusie dat ID het bewijs heeft geleverd voor God dus niet waarmaken. Als ID een wetenschap is en jouw stelling is geldig dan is jouw uitspraak inderdaad een geloofskwestie en geen conclusie uit wetenschappelijk onderzoek.
