Gorilla

[carel]

Dag Carel,

Dank voor je reactie,

Ik had een en ander gelezen op jouw site en vond het best interessant. Ik moest terugdenken aan mijn laatste werkplek, een groot verpleeghuis dat ook nogal wat reorganisatie nodig had. Vooral de onderdelen Onbalans en Chaos speelden daar een rol. En sjonge, sjonge, wat heeft het me een tijd en moeite gekost om de neuzen in dezelfde richting krijgen.

Ik vroeg me dus af of de problemen in o.a. de r.k.kerk via GOCU benaderd dienen te worden. Ik lees in de krant dat de kerk in Nederland weer een groot aantal leden is kwijtgeraakt en in België is het aantal 'gelovigen', dat zich tot de kerk bekent, tot een wel heel errug laag percentage gedaald. Waar moet ik daar de G zoeken?

In het kollumpie stonden naar mijn idee voldoende aandachtsgebieden die luidkeels om een aanpassing aan de moderne tijd vragen. En dan denk ik wat huiverig: 'Hoe daaraan te beginnen en hoe dan verdergaan'? Gelukkig is het niet mijn verantwoordelijkheid.

Groeten.

Fons.

Ik ga het even niet uitwerken voor je voorbeeld, alhoewel dat heel goed kan. Hier moet je het zoeken in Uitdoven. Misschien kom ik er nog op terug. Deze post wordt al lang genoeg.

Jouw post geeft precies aan hoe het werkt. Merkte ik ook in mijn werk, mensen herkennen de situaties meteen maar weten niet hoe ermee om te gaan. In de uitwerking van mijn modellen komt dat haarfijn aan de orde. Je moet bedenken dat het een niet-lineair model is en de werkelijkheid ook niet lineair is. Simpel voorbeeld. Als ik melk in de koffie doe en even roer dan heb ik op een heel simpele wijze een situatie bereikt die nauwelijks tot niet terug te draaien is. Je kunt namelijk niet anti-roeren. Daar heb ik een destillatiekolom van miljoenen euri voor nodig. En dan nog is het resultaat bedroevend, want dan ben ik mijn koffie ook nog kwijt. Of een glas wijn op de grond gooien. Je kunt echt niet 'ont-gooien', lukt ons niet.

Een ander effect, en dat beschrijf je hierboven, is dat er mechanismen actief zijn die verandering heel lastig maken. Dat mechanisme is eigenlijk overal hetzelfde, maar het werkt in de verschillende fasen totaal anders. Bij Groei is dat 'Groei leidt tot Meer Groei'. Bij Onbalans: 'Onbalans leidt tot Meer Onbalans'. Zit een instelling dus in Onbalans, dan moet je twee dingen doen. Je moet dat mechanisme zien te stoppen en daarnaast proberen een nieuwe stabielere koers in te zetten. Ik hoef je niet te vertellen hoe lastig het is om een mechanisme - dat stevig tussen de oren zit - te stoppen. Alsof je op een rinoceros zit die met een noodvaart naar het kanaal loopt. Alles in dat beest staat op 'rennen' immers. 'Rennen leidt tot meer Rennen'. Dat mechanisme is mijn E=MC^2 en het werkt onvoorstelbaar precies. Bij de kerk: De Weg Kwijt Zijn leidt tot meer De Weg Kwijt Zijn. En natuurlijk: 'Weglopende Leden leidt tot meer Weglopende Leden'.

OK. Groei is de fase waarin de dingen volgens plan verlopen. Je hebt mensen snel mee en de dingen gaan voorspoedig. Het is hier net alsof je goed aan het managen bent en wat je vergeet, sterker, wat je totaal niet ziet is dat hier het 'Groei leidt tot Meer Groei' actief is. Je hebt dus voortdurend de wind mee en je denkt dat je een fantastiche manager bent. Nu komt het: al onze managementmethoden, aanpakken, structuren, strategieen en nog wat zijn ontworpen voor Groei. Alles. Onze politieke systemen ook, de democratie (is het ultieme Groei proces) de partijen, de partijprogramma's, de aanpak in de Kamer, de manier van oppositie voeren, de manier van steun geven aan je eigen kabinet. Alles.

En in Onbalans werkt dat niet meer. Hoe goed je het ook bedoelt, er komt tweespalt en dat verergert zich tot vierspalt en uiteindelijk veelspalt. Van kwaad tot erger dus. Iedereen roept als kippen zonder kop door elkaar heen. Details bepalen het debat, niet de hoofdlijn. En dat proces is in NL momenteel in volle gang. En in Europa ook. Vrijwel alle keuzen die men maakt zijn de verkeerde. Echt vrijwel alle. Niemand ziet het, ziende blind.

Bedenk wel Fons dat ik dit allemaal begin 2000 tot in alle detail bedacht en met relaties en klanten verder vorm gaf. Ik wist niet dat er een kredietcrisis zou komen, ik dacht toen aan een aanslag of zo. Maar dat dit zou gebeuren wist ik zeker. Net zoals ik nu zeker weet dat het - bij ongewijzigd beleid - falikant mis gaat. Rutte had iets kunnen doen, samen met al die anderen. Doet hij niet, ziet hij niet. Rutte is een echte Groei-man en in dit tijdsgewricht niet op zijn plaats. En Samsom, Roemer en al die anderen zien het ook niet. Alleen met echt 'samen' laat je in woord en daad zien dat het anders kan, laat je weer iets zien van Groei leidt tot Meer Groei. Inderdaad, dwars door alle partijprogramma's heen. Sprankelend samenwerken noemde ik dat in mijn boek Open Huis van 2004. Zie jij het gebeuren?

Ik kan mezelf alleen verwijten dat ik na mijn boek niet veel en veel harder aan de bel heb getrokken. Ik liet het maar zo. Interviews in De Telegraaf, het NRC en verschillende radioprogramma's. Maar niet voldoende. Heb lezingen gegeven. Maar nogmaals, niet genoeg. Het doofde uit. Inderdaad, ik kwam met mijn methode in Uitdoven terecht, het leefde niet meer bij me. Pas nadat Wageningen dit mechanisme (en dan nog maar voor een klein deel) beschreef en alle internationale lof kreeg toegezwaaid in Nature besefte ik dat ik weer in de pen moest klimmen. Het loopt momenteel storm op mijn site. Ik ben totaal niet jaloers op Wageningen, sterker, ik ben blij, ze hebben me wakker geschud.

Het verschil, tenslotte, tussen een lineair systeem en een niet lineair systeem is dat je in het eerste geval dingen wel kunt terugdraaien. Je kunt rechtse dingen in een links kabinet echt terugdraaien en omgekeerd ook. In een niet-lineaire omgeving kun je dat vergeten. Er is een eigen dynamiek en de bestuurbaarheid is heel klein en werkt ook heel anders. Alleen met krachtig voorbeeldgedrag kun je wat doen en dan moet je heel erg consequent zijn. Ten diepste over je eigen grenzen heenstappen.

Oh ja, in Groei lijkt dat niet lineaire systeem voor nagenoeg 100% op een lineair systeem. Je merkt aan niets dat het systeem ten principale niet lineair is.

Ik zal je inmiddels wel kwijtgeraakt zijn ben ik wat bang 8)

[FonsV]

Dag Carel,

Dank voor je royale uiteenzetting.

Je moet bedenken dat het een niet-lineair model is en de werkelijkheid ook niet lineair is.

In feite zit ik wat aan te hikken tegen de betekenis van dat´lineair'. Is een verandering, aangebracht in een lineair model, wél altijd terug te draaien? Domme vraag wellicht, maar ja...

Wat het gedoe op het Catshuis (en in de rest van de moderne wereld) betreft, ik dacht de diagnose te vinden in een bewering van Einstein: "Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt." Vervolgens komt na de diagnose de therapie. Als de patiënt opknapt is iedereen tevreden. Gebeurt dat niet dan komen de vragen: Wat was fout? De diagnose? De Therapie? Of allebei?
Maar patiënten zullen wel niet lineair zijn.

In mijn ogen is het ideaal stellen van een almaar groeiende economie (plus dito inflatie) de bron van alle ellende van dit moment (de diagnose). En dan zou ik jouw tekst willen uit breiden tot: 'Groei leidt tot Meer Groei tot Nog Meer Groei totdat de Groei ontploft'. En dan zijn er legio redenen te vermoeden en/of vast te stellen waarom niet toevallig maar noodzakelijk zo'n abrupt einde aan de Groei komt. Een Gordiaans knoop in een schier oneindig lange draad. En dan hoef ik alleen maar terug te denken aan mijn ervaringen in zieken- en verpleeghuis.

Je moet dat mechanisme zien te stoppen en daarnaast proberen een nieuwe stabielere koers in te zetten.

Ja, dat ging ik ook proberen en liep tegen een muur aan. Toen die eindelijk wat leek af te brokkelen bleken er tig muren achter te staan. Nu nog denk ik met afgrijzen terug aan de stompzinnige eigenwijsheid van het z.g. Bestuur, bestaande uit wat goed geklede dames uit de betere wijken van het elitedorp Bergen NH, o.l.v. de forse en welbespraakte burgemeestersweduwe, prominenten zonder ook maar enige praktijkervaring. Er zat ook een emeritus advocaat bij. En dan waren er nog de hoofden van de verschillende afdelingen en niet-medische diensten (o.a. administratie) die vreesden macht kwijt te raken of aan de horizon hordes faillissementen zagen.

Groei is de fase waarin de dingen volgens plan verlopen.

Zolang dingen volgens plan verlopen groeien ze op voorwaarde dat groei onderdeel van het plan is; maar... wát als het plan ongeweten gericht is op een luchtkasteel of een mijnenveld?

Ik kan mezelf alleen verwijten dat ik na mijn boek niet veel en veel harder aan de bel heb getrokken.

Ik heb in mijn geval aan de bel getrokken en toen begon de onenigheid en die groeiden tegen de klippen op als 'redelijk alternatief' voor wat ik wilde bereiken. Ammehoela!!!

Alleen met krachtig voorbeeldgedrag kun je wat doen en dan moet je heel erg consequent zijn. Ten diepste over je eigen grenzen heenstappen.

Zelf ben ik er na een paar jaar ploeteren voor drie maanden aan onderdoor gegaan. Jaren na mijn vertrek daar hoorde ik dat één van ideeën grotendeels gerealiseerd was dank zij de ideeën van iemand die ik niet kende. Wellicht moet je ook 'de tijd mee hebben'. Of zoiets.

Oh ja, in Groei lijkt dat niet lineaire systeem voor nagenoeg 100% op een lineair systeem. Je merkt aan niets dat het systeem ten principale niet lineair is.

Ik, simpele ziel, noem zo'n systeem dan 'verrekte ingewikkeld' en o.a. volledig afhankelijk van de instelling van de deelnemers, die uit onbegrip, eigenbelang of iets anders veel te vaak dwarsliggen.

Ik zal je inmiddels wel kwijtgeraakt zijn ben ik wat bang.

Kan zijn natuurlijk want ik ben ook maar een leek. Toch denk ik er op een of andere manier iets in te herkennen.

Juda is trouwens niet de enige die wat langere lappen plaatst. Maar hij gebruikt niet de hele paginabreedte.

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Klopt, mijn denkwijze is heel anders. En ik heb het niet zelf bedacht, ik heb leentjebuur gespeeld en de principes toegepast op bedrijven en overheid. Vooral dat simpele Xxx leidt tot meer Xxx is een heel krachtige.

Ik merk dat je niet vertrouwd bent met niet lineairiteit en dat maakt dat je zoekt naar dingen waar de onderliggende systemen heel duidelijk over zijn. Die mensen waar jij mee werkte waren bijvoorbeeld niet slecht of incompetent maar ze bevonden zich in, schat ik in, Onbalans. En dan gedragen ze zich precies zoals jij hier beschrijft. Als je dezelfde mensen onder Groei condities zou meemaken dan zou je ze niet terugkennen, dan was er wel mee te werken, dan kon je de veranderingen wel doorvoeren.

Alle niet lineaire systemen kennen dezelfde opbouw, of ze nu ingewikkeld zijn of niet. Het maakt ook niet uit of het biologische of andere systemen zijn. Twee fasen, ik noem het trouwens belevingswerelden, omdat alles op de een of andere manier met elkaar samenhangt en een bepaalde sfeer uitstraalt. Twee fasen zijn lineair van aard, althans zo gedragen ze zich, Uitdoven en Groei. Lineair betekent hier dat als je ergens meer energie in steekt, dan krijg je ook meer resultaat. Meer is meer dus en minder is minder. Je kunt in Groei plannen maken en die komen redelijk uit. Budgetten werken en daar kun je voorspellingen op baseren. Je kunt dus redelijkerwijs voorspellen hoe de dingen gaan verlopen. Dat bedoel ik met lineair. Maar wat iedereen vergeet is dat maatschappelijke systemen niet lineair zijn, zelfs al gedragen ze zich jarenlang keurig en voorspelbaar. Er ligt een enorme beer te slapen en bij de overgang tussen Groei en Onbalans wordt hij wakker en begint om zich heen te slaan.

Niet lineair betekent dat er plotselingen breukblakken kunnen ontstaan die je nauwelijks ziet aankomen. NB met mijn methode zie je ze wel aankomen trouwens. En niet alleen breukvlakken, maar ook de hele mikmak: onvoorspelbaarheid, willekeur, splijting en zo meer. En dan kan het zijn dat al je energie juist tot het tegendeel leidt of dat je de ene dag flink vorderingen maakt en de volgende dag weer opnieuw kunt beginnen. Alsof je er nauwelijks grip op hebt en dat klopt ook.

Elke belevingswereld kent winnaars en verliezers. Over Uitdoven heb ik het ook hier weer niet, dat is een heel aparte. De gevaarlijkste als je het over de maatschappij hebt.

Winnaars en verliezers.

In Groei zijn de managers de winnaars, ze plannen en het werkt, ze maken winsten en dat gaat tijdenlang vrolijk door. De verliezers zijn hier de oorspronkelijken, de creatieven, de innovatoren, want ze worden niet begrepen, worden in een keurslijf (typisch iets dat bij Groei hoort) gestopt, mogen hun talenten niet gebruiken, gewoon meelopen met de groep is het pandoer voor hen.

In Onbalans zijn de Onbalans-surfers de winnaars alsmede de Onbalans- versterkers. Dat zijn mensen als advocaten, die spinnen garen bij de onrust, ze surfen dus op de golven van de onrust. En natuurlijk de praatprogramma's als P&W, DWDD en zo meer. Ze hebben elke dag een kast vol onrust en kunnen kiezen wat ze willen. Altijd goed. In Groei werkt dat veel minder goed, allemaal te rustig en te voorspelbaar. De verliezers zijn hier de degelijken, de mensen waar je op kunt bouwen. Daar is geen vraag naar. Het moet sexy zijn, wild, onvoorspelbaar, vunzig, dat scoort. Kijk maar naar de gasten bij die programma's, dat zijn echt geen doorsnee mensen.

In Chaos zijn de winnaars de graaiers. Enigszins vergelijkbaar met de Onbalans surfers en Versterkers maar veel erger in hun effect. Ze storen zich helemaal nergens meer aan, hebben hun eigen regels en graaien maar door, zelfs als de helft van het personeel op straat komt. Interesseert ze geen bal. De verliezers zijn hier ook weer de serieuzen, daar wordt niet naar geluisterd, die zijn outdatet, saai, oninteressant en zo meer. En natuurlijk de werkende bevolking, die wordt uitgemolken en kan zich niet verweren.

Ik stop weer eens even, weer zo'n lange post.

[FonsV]

Dag Carel,

Bedankt weer voor je reactie.

Klopt, mijn denkwijze is heel anders.

Dat idee had ik ook al.

Ik merk dat je niet vertrouwd bent met niet lineairiteit.

Dat is heel wel mogelijk maar... een mens is nooit te oud om te leren. Tóch?

Die mensen waar jij mee werkte waren bijvoorbeeld niet slecht of incompetent maar ze bevonden zich in, schat ik in, Onbalans.

Dat heb je goed gezien, denk ik. Er waren vele tekenen van ontevredenheid onder het personeel. Niet bij allemaal maar bij een aantal, vooral de bij die het werk moesten doen.
Ze hadden b.v. problemen met het 'rücksichtslos' gemengd zijn van de verschillende 'soorten' patiënten/cliënten/bewoners van het verpleeghuis (desnoods vier verschillende problemen op één kamer);
* revalidanten: moesten leren om te gaan met rollator, rolstoel of de gevolgen van een operatie (kunstheup, kunstknie e.d.). Waren na een paar weken de deur uit;
* overnachters: lagen tot die tijd een paar dagen langer in het ziekenhuis maar, omdat een ziekenhuisbed vele malen duurder is dan een verpleeghuisbed, gingen ze die dagen naar het verpleegtehuis. Er kwamen wat meer 'verpleegkundige' technieken bij kijken: infuus enzo.
* blijvers: lang niet goed genoeg om naar huis en net niet goed genoeg om naar een bejaardenhuis te gaan.
* terminalen: zwaar zorgbehoeftigen die de de laatste dagen van hun leven op bed doorbrachten.
* dementen: sommigen wisten van niets meer.
* ik heb zelfs een volbloedige psychopaat gehad die beide benen miste omdat hij in Heiloo (psychiatrische kliniek) was uitgebroken en zich voor de trein had gegooid.

Dat hier en daar chaotische taferelen te zien waren wil je wel van me aannemen. Vandaar de vraag (al dan niet uitgesproken): 'Kan dat niet wat anders'? 'Moet daar niet wat aan gedaan worden'?

Er werd niets aan gedaan want van de zes afdelingshoofden (gediplomeerde verpleegkundigen) zagen er drie het probleem niet, drie andere wilden er graag over praten en dachten met me mee. Zou het toeval zijn dat de eerste drie mannen waren en de andere drie vrouwen?

Het 'management', vertegenwoordigers uit technische dienst, transportdienst, administratie etc. keken wat verwonderd rond en zagen zo gauw geen problemen. Niet hun 'pakkie an'!

In een Pinsterweekend, toen ik dienst had voor vier verpleeghuizen plus de gevangenis, had het verleegkundig hoofd afgekondigd dat de zusters en broeders (verzorgenden) geen verpleegkundige handelingen meer mochten doen omdat ze daarvoor niet werden betaald. Dus geen nieuwe vochtzak aanbrengen aan het onderhoudsinfuus, geen bloeddruk-controle e.d.. En 's nachts was er maar één verpleegkundige in het huis en op elke afdeling (32 patiënten) maar twee verzorgenden. Het werden dus brokkelige nachten voor me.
Mogelijk gebruik ik de termen helemaal verkeerd, maar als ik erop terugkijk meende ik toen een stelletje breukvlakken te zien en leefde ik op de overgang van onbalans naar chaos.

Niet veel later ben ik er weggegaan en het verpleeghuis bestaat nog steeds. Er is wel enorm veel veranderd maar daar was ik niet meer bij.

Gisterenavond keek ik naar KRO Brandpunt en daarin naar een item over de economie in Duitsland, vergeleken met die in Nederland. In Duitsland goeit de economie met 3%, hier gaat hij achteruit. Ons werd uitgelegd hoe dat kwam en wat er aan te doen. En dan begin ik weer na te denken:
* waarom moet een economie almaar groeien? OK, als de bevolkiing groeit dient er meer geproduceerd te worden al was het alleen maar om iedereen te eten te geven. Maar waarom moet het altijd per persoon voortdurend beter en vooral meer?
* is er wereldwijd geen schrikbarende onbalans in economische groei? Aan de ene kant China, India en Brazilië aan de andere kant de derde wereld landen. Overdaad daar, armoede elders. In de rest van de wereld overal iets ertussen in.
* en dan het niet te overziene verschil tussen de rijken en de armen wereldwijd.
* hollen we met z'n allen de chaos tegemoet om mondiaal de uitdoving in te duiken?

Van Steve Jobbs (zo heet hij toch?) wordt gezegd dat hij een visionair was. Bij wijze van gedachtespelletje overkomt me dan dit:
* als in Gen.1 het woord 'kennis' goed zou worden verstaan (wat zéker niet het geval is!!!) en
* als de verboden vrucht inderdaad een appel was,
* dan hebben de pruducten van Apple mogelijk een waarschuwende betekenis. Qui potest capere capiat = Wie het vatten kan, vatte het. Maar dit is voor de mens van vandaag wel een heel vreemde gedachte. Vrees ik.

In Groei zijn de managers de winnaars, ze plannen en het werkt, ze maken winsten en dat gaat tijdenlang vrolijk door. De verliezers zijn hier de oorspronkelijken, de creatieven, de innovatoren, want ze worden niet begrepen, worden in een keurslijf (typisch iets dat bij Groei hoort) gestopt, mogen hun talenten niet gebruiken, gewoon meelopen met de groep is het pandoer voor hen.

Niets op aan te merken.

In Onbalans zijn de Onbalans-surfers de winnaars alsmede de Onbalans-versterkers. Dat zijn mensen als advocaten, die spinnen garen bij de onrust, ze surfen dus op de golven van de onrust. En natuurlijk de praatprogramma's als P&W, DWDD en zo meer. Ze hebben elke dag een kast vol onrust en kunnen kiezen wat ze willen. Altijd goed.

Wat je zegt.

In Chaos zijn de winnaars de graaiers. Enigszins vergelijkbaar met de Onbalans surfers en Versterkers maar veel erger in hun effect. Ze storen zich helemaal nergens meer aan, hebben hun eigen regels en graaien maar door, zelfs als de helft van het personeel op straat komt. Interesseert ze geen bal. De verliezers zijn hier ook weer de serieuzen en natuurlijk de werkende bevolking, die wordt uitgemolken en kan zich niet verweren.

Ik zou het zelf geschreven kunnen hebben.

Maar... wat nu? Wat moeten we eraan doen? Na de diagnose dient er toch een therapie te komen?

Groeten.

Fons.

PS. dit zijn ook alweer een kleine 1000 woorden. Stimulans voor een gedicht?

[carel]

Hi Fons,

En jij 'verwijt' Juda en mij van het schrijven van lange posten

Goed.

Het belangrijkste bij niet lineairiteit is de manier waarop we naar vraagstukken kijken. Het is mijn ervaring dat als mensen weten hoe niet lineairiteit werkt er een veel effectievere discussie kan worden gevoerd. En een veel effectievere richting kan worden gekozen. Voor je het weet wordt je aanpak zonder iets als GOCU gezien als kritiek op de personen zelf en niet op het mechanisme wat actief is en waarin ze worden meegetrokken. Wel, en daar moet ik heel eerlijk over zijn, zijn mensen vaak nogal teleurgesteld als ze hun 'GOCU-profiel' zien. Het is een spiegel die iets laat zien van de eigen geaardheid in relatie tot Groei, Onbalans, Chaos en Uitdoven. Vooral Uitdoven zag ik heel veel in NL en daar was men niet blij mee. Grappig is wel dat de bedrijven waar dat Uitdoven het pandoer was inmiddels niet meer bestaan. Directies werkeloos.

Heb ik nog vaak aan de lijn gehad. Kreeg ik het verwijt dat ik ze niet gewaarschuwd had. Stuurde ik het deel van mijn analyse op die precies de vinger op de zere plek legde. Nee, echt in de spiegel kijken is voor velen een enorme opgave. Dat was de reden waarom ik niet meer voor 'managers' wilde werken. Hun overstelpende domheid, sorry, maar ik kan het niet anders zeggen.

Ik denk bijvoorbeeld dat het voor Rutte ook een enorme opgave is. Ik zou wel eens een profiel willen maken, op basis van mijn 10 vragenlijstje. Ik denk dat hij veel meer Uitdoven in zich heeft dan hij denkt te hebben. Op dit moment is er geen andere weg dan die ik beschreef. Verkiezingen lossen, met een beetje nadenken is dat in te zien, niets op. Natuurlijk moet de invloed van Wilders veel kleiner worden en dat wordt het ook als Rutte mijn aanpak zou volgen. Er moeten 'linkse inzichten' (wat dat ook moge zijn) bij.

Wat je schrijft over vrouwen is voor een deel terecht. Vrouwen zijn zich vaak veel meer bewust van het ritme van het leven (en daar gaat GOCU natuurlijk voor een flink deel over) dan mannen. Die denken dat ze de wereld naar hun hand kunnen zetten en dat lukt ook prima in Groei. Maar in alle andere fasen werkt dat voor geen meter.

Je leert snel. Je analyse over Duitsland en wat daar op volgt deel ik. Het gaat echt fout in Europa en dat komt omdat de leiders, mannen vaak, niet lineairiteit niet zien of botweg ontkennen. Het is niet vreemd dat in Duitsland een vrouw aan de macht is, dat doet ertoe namelijk.

Dat de dingen bij jou later beter gingen kan zeker een effect zijn van wat jij daar gezaaid hebt. Goede ideeen kennen een incubatietijd en die is vaak langer dan de tijd die de interimmer ergens doorbrengt. Als jouw boodschap bij een of twee bepalende spelers is 'geland' dan kan het jouw lijn zijn die daar gevolgd is. Sluit het niet uit Fons, dingen verlopen grillig en onvoorspelbaar, vooral leerprocessen trouwens.

Wat moeten we eraan doen? ik heb daar een post over geschreven, namelijk deze http://www.vhcbv.com/2015-2020-welke-ka ... we-op.html

Misschien is het goed als je al die posten leest, ik schrijf er nogal wat over namelijk. Te beginnen hier: http://www.vhcbv.com/simpel-model-lastige-praktijk.html

Nee, gemakkelijk wordt het niet. Maar dat heb ik ook nooit beweerd.

Mijn voorspelling in 2004 was akelig correct. De details klopten natuurlijk van geen kant, maar de grote lijn wel. En daar gaat het natuurlijk om.

In die beginpost en alle 2015-2020 posten geef ik een analyse en de richting.

Het wordt heel anders. Alles.

[FonsV]

Wim Brand ontving vandaag in het programma Boeken van de VPRO Erikjan Harmens voor een gesprek over diens boek 'De man die in zijn eentje de Olympische spelen organiseerde'. Ik denk dat ik weer wat meer begrijp van de inhoud van de term 'lineair' in GOCU. Ik begin te denken aan aan iets als 'unilineair'. Een spinnenweb hangt aan een aantal draden, bevestigd aan vaste punten en bestaat verder uit vele draden tussen die bevestigingsdraden.

Als dat web in de problemen is gekomen (bijv. omdat een van de bevestigingspunten van plaats is veranderd), worden die problemen niet opgelost door alle aandacht uitsluitend aan de draad naar dat ene punt te geven. Zoiets.

Maar.... ik denk nog wel een poosje na. Overigens... het was een bijzonder interessant gesprek. Vond ik. Op uitzendinggemist.nl zal het wel zijn terug te vinden.

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Lineair een lastig begrip. Vergelijk deze twee dingen, het een puur lineair en het ander niet lineair:

Een blokkendoos met inhoud. Elk stukje is gedefinieerd en je kunt ze op alle mogelijke manieren stapelen. En als je een gebouw gemaakt hebt kun je het weer ateen voor steen afbreken en een nieuw gebouw maken. Dat is puur lineair en dit lijkt ook exact op wat je bij heel beel, zo niet alle management aanpakken en politieke aanpakken ziet. Het stapelen van maatregelen, al hebben ze niks met elkaar te maken, kennen ze een totaal verschillende achtergrond. Doet er niet toe, je stapelt ze op elkaar en als het niet werkt maak je een andere stapeling. De maatregelen hebben geen geschiedenis. Als er gemopperd wordt dan is dat maar heel kort, want verstoringen hebben maar een heel korte levensduur. NB: dit werkt zo enkel in Groei, want dat is de meest lineaire fase in GOCU. En alles wat wij in politiek en maatschappij aan methoden zien is puur lineair.

Niet lineair is dat kopje koffie met melk erdoor. Hoe simpel kan het zijn, melk erin en even roeren. Een kind kan de was doen zeiden we vroeger. En dat roeren hoeft niet eens, want de melk roert zichzelf, al duurt dat wat langer en wordt je koffie koud. Veel simpeler dan dat gestapel met die blokjes. Maar dan het terugdraaien, dus ont-roeren (leuk woord vind ik dat). Dat kan gewoon niet. Geen macht ter wereld kan dat. Je kunt alleen alles weggooien en een nieuw kopje koffie inschenken, met de melk ernaast. Of pak het glas wijn dat je omstoot. Je kunt niet ont-stoten of ont-breken. <Carel, stoppen met die ongein!>

Precies zo zit het in onze maatschappij, je kunt geen stapje terug zetten of nieuwe maatregelen 'stapelen'. Wat in Groei kon is onmogelijk in Onbalans of Chaos. Daarom werkt nu alleen een heel drastische aanpak, op mijn site beschrijf ik de eerste stap, waarin Rutte het speelveld volledig openlegt. Zal hij niet doen, hij begrijpt dit hele verhaal waarschijnlijk niet eens.

En dus loopt het mis.

[Juda]

Dag heren.

Om te beginnen ben ik Fons een excuus verschuldigd.

Ik nam wetenschappelijk bewijs van een natuurkracht die alles in stand houdt te letterlijk.
In middels ben ik tot een nieuw inzicht gekomen:
Deze kracht bestaat inderdaad.
Maar ze bewijst niets wat betreft God.
Het is een natuurkundig fenomeen en bewijst niets.

Fons, het spijt me dat ik dit verkeerd opvatte en boos op je werd.
het door mij verkeerd interpreteren van wetenschap is dus ook al niet zonder risico;)
het zal niet meer gebeuren.

Daarnaast heb ik wat rondgesurft op Wikipedia.

Interesante materie is de Documentaire Hypothese, die uitlegt dat de eerste 5 boeken van Mozes, in de Bijbel, vertellingen zijn, geschreven door 4 schrijvers.
Ze zijn samengevoegd door een 5de.

Waarom deze info interessant is?
Omdat ze aantoont dat de Christelijke uitleg van Genesis al niet kan kloppen, omdat Genesis anders bedoeld is.
Aangezien we hier een site hebben over Schepping of evolutie, lijkt me dit erg belangrijk.

Ook denk ik dat Israël geloofde in de werkelijkheid zoals die hen overkwam.
In ervaring en in geluk.
Die 3 dingen gemengd, noemden zij volgens mij God.
Naderhand zijn ze in ballingschap geweest en zeiden ze
tegen elkaar: We moeten onze Godheid een scheppingsverhaal en een recht van bestaan geven.
Dat zijn de eerste bijbel boeken geworden.
geschiedenis en verhalen door elkaar.
Groeten Juda.

[carel]

Hi Juda,

Genesis kan wel anders bedoeld zijn, maar daar overtuig je de letterlijken niet. Sterker, ze schuiven je meteen als ongelovige aan de kant.

Natuurlijk is het larie dat soort verhalen letterlijk te nemen maar al kom je met een vierkante kilometer aan bewijs, dan nog bereik je helemaal niks. Waarom dat zo is? Waarom er mensen zijn die in dit soort letterlijke, onveranderlijke wereld leven? Ik weet het niet. Wel weet ik dat de groep die in onveranderlijke waarheden gelooft schrikbarend groot is. Ik kwam daar achter toen ik mijn GOCU, hierboven een aantal posten over dat onderwerp, toepaste. In bedrijven en instellingen. En daarbij kwam boven water dat Nederland nogal veel zekerheid-zoekers kent. Geloof helpt daarbij, vooral streng geloof. Dat je daarbij de werkelijkheid ziet als door een treurspiegel (het tegenovergestelde van een lachspiegel), het zij zo.

[FonsV]

Dag Juda,

Om te beginnen ben ik Fons een excuus verschuldigd.

Excuus was w.m.b. niet nodig maar is toch aanvaard.

Wat denk je hiervan:
* De paus is de absoluut heerser van het huidige Vaticaanstad dat in 1929 is gesticht. Daarmee is het op dit moment de langst bestaande dictatuur. Denk ik.
* De paus wordt per se voor het leven gekozen en hij kiest (creëert) tijdens zijn regering zijn naaste medewerkers (kardinalen). In andere dictaturen zijn dat doorgaans/meestal de militairen.
* Deze kardinalen (tenzij te oud) kiezen na de dood van de paus in een absoluut geheime stemming uit hun midden een nieuwe paus.
* Van democratische verkiezingen is dus geen sprake, noch in in Vaticaanstad noch elders in de rooms-katholieke hiërarchie.
* In Vaticaanstad is maar één krant, l'Osservatore Romano, uiteraard in handen van de staat. Dan is de pluriformiteit van de pers zelfs in Cuba nog groter.
* De Vaticaanse omroepen (radio en TV) kennen slechts één zendgemachtigde. Voor vrije meningsuiting door verschillende 'zuilen' is daar geen ruimte.
* Van belangrijke/bestuurlijke functies is de helft van de gelovigen – vrouwen – uitgesloten.
Als ik dit op een RK forum zet wordt men daar niet boos maar woedend, word ik uitgemaakt voor al wat lelijk is en de toegang tot het forum wordt me ontzegd. Mijn reactie: “Och...”.

Het is een natuurkundig fenomeen en bewijst niets.

Fenomenen, Juda, worden waargenomen; ze zijn zoals ze zijn. Wat moet er bewezen worden?

Interessante materie is de Documentaire Hypothese, die uitlegt dat de eerste 5 boeken van Mozes, in de Bijbel, vertellingen zijn, geschreven door 4 schrijvers. Ze zijn samengevoegd door een 5de.

De eerste vijf bijbelboeken zijn niet van Mozes (hoe kan hij zijn eigen dood beschreven hebben?) en van de hand van vele schrijvers. Er zijn al twee verschillende scheppingsverhalen. Exodus is al van de hand van meerdere schrijvers. Eeuwen later zijn alle 'heilige' boeken door een college geleerde rabbi's onderverdeeld in verschillende genres (historie, wijsheid, gebeden, poëzie etc.) en die genres zijn in een bepaalde volgorde geplaatst.

Er is een wetenschap die zich met literatuur bezighoudt: de literatuurwetenschap, die o.a. tekstkritisch en cultuurhistorisch te werk gaat. Die wetenschap stelt vast wat de bedoeling van een stuk literatuur is en hoe/als wat het dus geduid/gewaardeerd moet worden.

Naderhand zijn ze in ballingschap geweest en zeiden ze tegen elkaar: We moeten onze Godheid een scheppingsverhaal en een recht van bestaan geven.

Allemaal 'praat van beneden over Boven' dus, bedenksels van mensen die naar middelen zochten om de samenleving met macht en gezag in de volgens hen enig juiste (menswaardige?) vorm te dwingen.

Groeten.

Fons.