Mijn bewering sloeg op de dag waarop Carotta zijn spreekbeurt hield in Utrecht. Op dat moment had Van Hoof het boek nog niet gelezen en ging hij alleen op de titel af. Verder gedroeg hij zich ook bijzonder horkerig.Je schreef:Ik krijg niet de indruk dat Van Hoof dat boek War Jesus Caesar niet gelezen zou hebben.
Voor een goed begrip: ik ben het dus zo goed als volledig met Carotta oneens en dat om allerhande redenen. Maar stel je voor:Je schreef:Wel komt me de vergelijking van Caesar met Jezus nogal geforceerd over. Dan zouden alle verhalen van die eenvoudige man met zijn leerlingen, die samen gaan vissen, door straten lopen en mensen helpen, die mooie parabels vertelt en van een aansprekende directheid lijkt te zijn behoorlijk uit de lucht gegrepen moeten zijn.
* Marcus, althans degene die onder zijn naam schrijft, woonde als allochtoon in Rome. Waarschijnlijk als tweede generatie allochtoon die het Latijn voldoende meester dacht te zijn om in die taal een boek(je) te kunnen schrijven.
Anecdote: een neef van me heeft een paar jaar in India gewerkt voor een Nederlandse farmaceutische maatschappij. Zijn 'spannende' belevenissen daar heeft hij in boekvorm gepubliceerd. Later heeft hij zelf zijn boek in het Engels vertaald in de hoop er wat meer te verkopen. Ik stuurde zo'n Engels exemplaar 'The goddess who rides a tiger' naar mijn broer en schoonzus in Canada en de reactie daar was: 'Leuk verhaal, lijkt nogal op... (ben ik vergeten) en... kostelijk zo'n vertaald Nederlands als het is. Hij schrijft 'I went with my car to the city to do my shopping' wij zeggen: 'I drove down town to go schopping'. HAHA
Er waren nog een aantal voorbeelden maar die ben ik vergeten.* Als we aannemen dat Marcus behoorde tot de Essenen, dan heeft hij het wonderbaarlijk levensverhaal van zijn Jezus willen schrijven, gebruik makend van de dingen die hij uit verhalen over Jezus dacht te weten. In welke vorm giet je zo'n verhaal? Blijkbaar kende hij het levensverhaal van Julius Caesar (dat van Asinius Pollio) dat je toen als een beetje ontwikkeld persoon gelezen diende te hebben. De meeste Joden, die uit Palestina naar elders waren geëmigreerd, waren geen zielige asielzoekers, maar ondernemende zakenlui en in de steden waar ze neerstreken hoorden zij na enige tijd op zijn minst tot de betere middenklasse en vaak nog hoger. Zowel met bewondering als met afgunst werden ze door hun medeburgers bekeken/behandeld. Zo nu en dan leidde dat ertoe dat ze de schuld van een ramp kregen d.w.z. tot een progrom = archaisch holocaustje. Denk aan de enorme brand in Rome tijdens Nero. Zo zijn er nu in dit land die de schuld van alle problemen in schoenen van allochtonen schuiven. Niets nieuws onder de zon.
* Neem nu eens aan dat Marcus zíjn gelovige kijk op Jezus, wat hij van Jezus dacht te weten, geplaatst heeft in een verhaal dat zich afspeelde in wat hij van Palestina wist. Mogelijk was hij daar nog nooit geweest maar pa en opa zullen er wel over verteld hebben. Wat iedereen moet opvallen is dat er bar veel parallellen zitten tussen het levensverhaal van de Romeinse JC en dat van de joodse JC. Wat is daaraan nu zo erg?
* En natuurlijk gaan in dit land allerhande figuren zich over War Jesus Caesar buigen en de ene helft ziet vanuit zijn levensvisie of geloof niet dat Carotta overenthousiast overdrijft, zelfs belachelijke conclusies trekt en de andere helft ergert zich daaraan kapot en over en weer zijn meteen de rapen gaar. Voor een paar dagen zijn de praatprogramma's op TV er vol van en dan is de sensatie er af en is er weer ander breaking news.
Arme Marcus; deed hij zo zijn best een mooi verhaal te schrijven over Jeshua, zijn Leermeester der gerechtigheid, zijn grote profeet, die zo'n enorme betekenis had gehad voor gewone, eenvoudige, simpele tijdgenoten en dat verhaal wordt dan eeuwen later met de grond gelijk gemaakt omdat een scherpslijper heeft ontdekt dat hij het levensverhaal van Caesar als voorbeeld heeft gebruikt.
Stelletje mierenneukers!
Groeten.
Fons.
Dit boek acht ik de waardering objectief wetenschappelijke historische studie volledig waard. Aanbevolen dus! 