Daar werden zij opgewacht door de bruiloftsgasten, die met rijst begonnen te gooien. Aan een naast mij staande gooister vroeg ik: “Waarom doet U dat"? "Wat”? was het antwoord. “Die rijst gooien” legde ik wat onhandig uit. “O, zei ze een nieuwe graai doende in de zak rijst, dat doen we altijd”. Duidelijk. Tóch?
Nou ben ik al van jongs af aan zowel nieuwsgierig als ‘doordouwerig’ en dus vroeg ik aan een andere belendende rijstgooister: “Waarom gooit U die rijst? “Hoe bedoelt U”? was het antwoord. Wat nu gevraagd? “Wat is de bedoeling van dat rijst gooien”? “Iets met vruchtbaarheid” was het antwoord. “Is het de bedoeling dat het echtpaar wordt toegewenst dat zij een of meer kinderen zullen krijgen”? Ze keek me laatdunkend aan en zei: “Zoiets, ja”. Bijna goed dus!
Het echtpaar was bezig plaats te nemen in de opgedofte oude Rolls Royce en ik had behoefte aan wat meer informatie. “Moet het per se rijst zijn”? “Had U een ander voorstel” kaatste ze terug. ”Nou, zei ik, misschien gaat het ook met tarwe of haver of rogge”. “Nee, we gooien rijst” zei ze. Dat had ik gezien, ja. “Maakt het nog verschil wat voor rijst, gepelde, ongepelde, Sumatraanse, Javaanse, snelkokend of niet”? Ze keek me woedend aan, frommelde de plastic buil in elkaar, stopte die in haar jaszak en beende heen.
Een man, die de conversatie had gehoord, stond mij ernstig aan te kijken. Ik dacht zelfs lichtelijk ontstemd. “Blijkbaar een traditie” zei ik glimlachend. Hij knikte even. “Zegt de bijbel iets over rijst strooien bij een bruiloft”? Zijn ogen werden donker. “Dit is een symbolische handeling” zei hij streng en beschouwde het gesprek als beëindigd.
In die tijd frequenteerde ik een religieus georiënteerd forum, als je begrijpt wat ik bedoel. De meeste forums zijn georiënteerd, vind ik persoonlijk, maar niet allemaal wat je noemt religieus georiënteerd. Ik moest even denken aan het almaar terugkerende, oeverloze, uitzichtloze gezeur op dat forum over dopen. Toch óók een symbolische handeling, maar o, o, o, wat kun je daar eindeloos over door reutelen: kind of volwassene, sprenkelen of onderdompelen, stromend of stilstaand water, al dan niet gewijd. Nog afgezien van 'in geval van nood mag en moet...'. En niemand die luistert, nadenkt, begrijpt, of voor rede vatbaar lijkt. Neen hoor: gewoon denken wat je altijd hebt gedacht, zeggen wat je altijd hebt gezegd, doen wat je altijd hebt gedaan en vooral: niet veranderen!!!
Een Brabantse boer zei eens tegen me: '"Ik zij nie zo vraanderachtig". Dat is dialect maar wel te begrijpen. En mogelijk heeft hij alle gelijk van de wereld. Zou zo maar kunnen. Lijkt me.
Groeten.
Fons.