En dat is waarschijnlijk de crux: 'het' geloof zoals wij dat kennen. En dan wordt geloof ook nog eens begrepen als georganiseerde religie. Noem mij eens één religie die geen mensenwerk is, geen systeem dat 'deskundigen' de macht geeft over het denken en doen van de 'goedgelovige' massa.Je schreef:Verder geloof ik niet dat Dawkins als een Don Quichotte tegen het geloof tekeer gaat, maar <...> probeert aan te tonen dat het geloof (zoals wij dat kennen) "onzin" is.
Robbert Dijkgraaf was enige jaren geleden te gast in Zomeravondgasten; Connie Palmen was de gespreksleider:Je schreef:...maar de mens is van nature nieuwsgierig en zoekt derhalve naar plausibele verklaringen voor de dingen die hij ziet.
RD: Wij onderzoeken de natuur. Iets anders kúnnen(!) we trouwens niet onderzoeken. En we vermoeden een dieper laagje onder hetgeen we waarnemen: hypothese. Dat zit blijkbaar in de genen van ónze natuur.
Als we een dieper laagje hebben gevonden stellen we meteen de vraag: “Is er geen nóg dieper laagje'? En we zoeken verder. En dan wordt beweerd: 'Ooit zullen we het diepste laagje vinden en dan hebben we de natuur onder controle'.
Ik vraag me af a) óf het onze bedoeling moet zijn alles onder controle te krijgen, b) óf er een diepste laagje is, c) áls het er is, of wij het ooit zullen vinden, d) áls we het hebben gevonden, of we het zullen begrijpen, of de uitlopers van onze hersencellen lang genoeg zijn om het te kunnen omvatten.
CP: Dat zou dus God kunnen zijn.
RD: Maar het hoeft voor mij niet die naam te hebben. Dat woord is me te vaak en te verschillend ingevuld en misbruikt.
CP: We kunnen hem ook Allah noemen.
RD: Of ‘de Natuur’.
Ja, iets dergelijks wilde ik zeggen. Ik vind het mooi dat die indianen een 'verklaring' hadden voor de dagelijkse verschijnselen: zichtbare zon, zichtbare aarde, zichtbare planten, dieren en mensen, een leven lang zichtbare dagelijkse gang van zake met uiteindelijke route naar... na de dood.Je schreef:Mooi verhaal, maar ik kan niet helemaal de bedoeling van het plaatsen hier vatten. Je wilt er kennelijk mee zeggen dat "geloven" in alle soorten en maten voorkomen, dat het zo zijn functie heeft en dat er geen kwaad in schuilt....heb ik dat goed begrepen???
Maar... daarnaast was er nog die Grote Geest, nooit gezien, nooit gehoord, nooit ontmoet door wie dan ook, maar blijkbaar 'Iets' dat je met een gave van je eigen 'leeftocht' hoorde te bedanken voor je bestaan. En nooit heeft men stiekem wetenschappelijk gecontroleerd hoe die gave kon verdwijnen. Het ging om de les achter het ritueel en die les was gebaseerd op een geloof.
Waarom niet? Het is maar net wat je onder 'goed gelovige' verstaat. Als je zegt: 'Ik weet zeker dat ik besta' wat IS dat ik, waarvan is dat onderscheiden en wat IS het niet? Wat IS bestaan? Wetenschappelijk gesproken!!!Je schreef:kan een goed gelovige een goed wetenschapper zijn?
refr.:
Dat is 't einde, dat doet de deur dicht
Daar zijn geen woorden voor, ja, dat is tralalalalalala
Ja, dat is tralalalala!
Toen ik op de wereld kwam
Had ik helemaal niks an
En men stopte mij terstond
Een keurig speentje in m'n mond!
refr.
Toen ik later wand'len ging
Met m'n eerste lieveling
Raakte ik totaal van streek
Wanneer ik in haar ogen keek
refr.
En heel spoedig stonden wij
Op 'n mooie dag in mei
Samen voor de ambtenaar
En sinds die dag zijn wij 'n paar
refr.
En natuurlijk, na een jaar
Kwam bij ons de ooievaar
En we zongen dit refrein
Toen 't een tweeling bleek te zijn
Geintje. Alhoewel... verwondering is het begin van wijsheid.
Mooi dat je geloven verduidelijkt met (in welk manuscript). Het is, als je eenmaal van kindsbeen af nooit anders hebt gehoord, zo goed als ondoenlijk je een beeld te vormen van een geloof zonder manuscript, zonder traditioneel verhaal of lied. Op die manier 'geloven' is: op gezag van een ander voor waar aannemen dat...Je schreef:Zelf denk ik dat bij elke wetenschap het feit dat de beoefenaar ervan in staat is te "geloven" (in welk manuscript) hem/haar qua wetenschap minder betrouwbaar maakt.
Lees het boek dat je hebt besteld en, als je het hebt gelezen, lees het nog een keer en stilaan dringt het door dat - ook en zeker in het OT - veel verhalen een bedoeling/overtuiging/geloof bevatten, verstopt in een verzonnen verhaal. Het verhaal op zich is vaak onmogelijk en dus nooit gebeurd. De bedoeling etc. kun je gemakkelijk begrijpen (soms wat moeilijker omdat je geen oosterling uit die oude cultuur bent) en meestal zelfs onderschrijven. Lukt dat laatste niet dan leg je het verhaal naast je neer, echt gebeurd of niet. Op slot van zake zijn we niet verplicht te denken wat destijds rondtrekkende nomaden dachten, vertelden of opschreven.
Maar... het is doorgaans/soms een heel proces voor je je eigen genetische/memetische brillen kwijt bent. Veel leesplezier toegewenst!
Groeten.
Fons.