Harry Kuitert.

[Juda]

Ik heb op aanraden van FonsV het boek van Harry Kuitert gelezen.
Het heet "Alles behalve kennis" en het gaat volgens mij over de misvatting van een bewezen godheid.
Ik heb het gedeeltelijk gelezen en ik vind het een zeer saai boek.
Bah, wat een langdradige, zware kost.

Ik zal ingaan op de materie, die ik tot nu toe heb gelezen.
Kuitert vertelt over de theologie en waarom zij geen kennis is.

God is volgens dit boek niet bewezen, maar gebaseerd op het in vertrouwen aannemen van het getuigenis van de persoon van Christus.

Volgens de kerkvaders hebben zij de boodschap die zij verkondigen, via een lange keten van getuigen, indirect uit de mond van Christus.

De vraag of God bewezen is, is hiermee ontkracht.
Immers, men vertrouwt een getuige, die zijn leven gaf aan een kruis.

Hoe dit precies is gegaan, en wat van de Bijbelse verhalen waar is, blijft een raadsel.

Ook legt Kuitert treffend uit, dat door tellen, meten en wegen, je de werkelijkheid kan vaststellen, onder bepaalde omstandigheden.

Aangezien we de omstandigheden van Christus niet kunnen namaken, weten wij niets van die tijd.
Het kan zijn dat Hij de Bijbelse wonderen deed, maar dan moet dat binnen de Natuurwetten te verklaren zijn.

Wat dit betekent, is dat je vanuit de wetenschap 2 keuzes hebt.
1) Je verwerpt de leer in de Bijbel.
2) Je gelooft het, en gaat van andere omstandigheden uit, namelijk de incarnatie van een Goddelijk wezen, bekend onder de naam de Zoon.

Kuitert gaat van de eerste keuze uit, en hij legt uit, dat de Bijbel fouten bevat.
Dit hoeft volgens Karl Barth niet strijdig te zijn met het Geloof, omdat God niet gekend kan worden door kennis.
Alles wat we van Hem aannemen, is immers een vertrouwen dat gebaseerd is op het getuigenis van een onbekende figuur met de naam Christus.

Harry legt verder uit dat de godskennis 1 fout maakte.
Zij zag de boodschap van de Kerk als kennis.
Maar zij is geen kennis van de werkelijkheid, omdat God alleen in ons hoofd bestaat.
God, zo pleit hij, is een wezen dat niet bewijsbaar is, en daarom kunnen we Hem niet als Kennis benaderen.

wat de Theologie ons wel biedt, is een begrijpen van wat wij denken dat Christus bedoeld heeft.

we bewijzen God niet, we verankeren Hem in het vertrouwen op Christus, welk vertrouwen is verzegeld met de Kruisiging.

wat waar is van Hem en zijn woorden, is voor iedereen persoonlijk. en God is dan ook een God van de ervaring.
De twee Christussen staan los van elkaar.

De eerste is de figuur die echt schijnt te hebben bestaan.
Dit is aannemelijk, omdat er zoveel stof is opgewaaid van die tijd, maar ik heb geen enkel bewijs.
Heeft Christus bestaan?
Ik weet het niet, maar ik hoop het wel.
De Romeinen hebben in elk geval het nodige over Hem geschreven.
En ook de Bijbel bestaat uit ( weliswaar vervalste ) ooggetuigenverslagen.

De tweede Christus is de persoonlijke.
Dit zou je kunnen zien als de verpersoonlijking van de intuitie.
Deze Christus is de leider van de Gemeente van God, en deze Christus is het Goddelijke, het Zelf en leidt elk mens die Hem kent, of niet weet dat Hij het is, die leidt.
in elk geval wijst Hij de weg naar je hogere zelf.

Dit is wat ik tot nu toe begrepen heb van Harry Kuitert.
( Ik heb het nog niet uit.
verwacht een tweede topic of extra post als ik het uit heb.
Daarnaast is het verhaal nog niet af, dus het kan zijn dat ik het nog niet goed begrepen heb, wees mij dus genadig in dit topic...)

wat vinden jullie ervan en zijn jullie het er mee eens?
Zo nee, dan hebben we een discussie, die we het beste kunnen doen als ik het boek helemaal uit heb.
Maar nu kunnen jullie je alvast voorbereiden en misschien uitleggen wat je ervan vindt.
Let op: het verhaal is nog niet af.

wacht dus even met reageren...

Groeten Juda.

[FonsV]

Dag Juda,

Ik heb op aanraden van FonsV het boek van Harry Kuitert gelezen. Ik heb het gedeeltelijk gelezen en ik vind het een zeer saai boek. Bah, wat een langdradige, zware kost.

Om even eerlijk op te biechten: ik heb destijds een poosje geaarzeld of ik je het boek wel zou aanraden. Maar ik dacht bij mezelf: Juda lijkt me geen jonge hond meer en – zo te lezen – heeft hij zelf een hele reis achter de rug, van dogmatisch christelijke levensbeschouwing naar een (meer) oosterse levensbeschouwing. En dat lijkt me ook niet 'tussen de bedrijven door' gebeurd.

Voor mij schrijft Kuitert eigenlijk zijn eigen biografie, zijn moeilijke en uiterst ingewikkelde overgang van het geloof uit zijn jeugd en studietijd naar zijn geloof van nu. Hij doorliep in de luttele jaren van de tweede helft van zijn leven de geschiedenis van de christelijke godgeleerdheid van het prille begin tot halverwege de vorige eeuw. En die geschiedenis is niet in een paar bladzijden verteld, zeker niet door iemand die zo breedsprakiger is als Kuitert.
Van de andere kant... een korte samenvatting laat talloze belangrijke aspecten van die geschiedenis links liggen. Dan denk je als lezer al gauw: 'Ja, maar...'. Nu doet Kuitert dat zelf.

Daarom schreef ik na mijn aanbeveling:

Een recensie op dat boek vertelt (een paar in mijn ogen belangrijke woorden heb ik onderlijnd):

Theologie is alles behalve kennis van God. Om dat te laten zien herschrijft Harry Kuitert de geschiedenis van de theologie, die met Plato begint en via de scholastiek in de leer van Karl Barth culmineert. Velen beschouwen Barth als de grote bevrijder van de scholastieke theologie, die ervan uitging dat haar kennis van God 'van zijn wezen en eigenschappen' aan alle eisen van wetenschappelijkheid voldeed. Wat God van zichzelf bekend maakte werd bevestigd door natuur en geschiedenis.
Barth neemt de scholastieke erfenis in zijn geheel over, behalve dan dat hij niet van een weg van beneden naar Boven wil weten. Kennis van God is een kwestie van genade. Alleen kennis die je vanuit Gods genadige toewending ontvangt, is ware kennis van God of kennis van de ware God.
Volgens Kuitert heeft Barth daarmee zijn theologie onkwetsbaar gemaakt voor kritiek en zijn vak daarmee geen dienst bewezen.
In 'Alles behalve kennis' laat Kuitert de lezer niet alleen afkicken! van de theologie als godskennis. Hij houdt ook een vurig pleidooi voor zijn vak als geesteswetenschap. Centrale vragen zijn daarin: hoe legden onze voorvaderen, als ze de wereld uitlegden, zichzelf uit? Hoe doen wij dat vandaag? En is de overlevering daarbij een hulpmiddel? Die geesteswetenschap bevrijdt de gelovige van een dogmatisch keurslijf en biedt hem de mogelijkheid zelf op zoek te gaan naar betekenis.

Sommigen zullen het boek 'een hele kluif' vinden en zelf heb ik wel eens gedacht: kon je dat niet wat eenvoudiger formuleren? Maar als je alles goed verwerkt achter de kiezen hebt ben je van een massa ballast bevrijd en kun je glimlachend luisteren naar de nonsens die voortdurend over God wordt verkocht.

Zelf lees ik op dit moment het boek voor de tweede maal, per dag ± 10 pagina's en daar doe ik al gauw 2 1/2 uur over. Nu ik je reactie lees denk ik: als je niet jaren filosofie en theologie hebt gestudeerd is het misschien wel 'n wat al té vreemde kost. Dat heb ik zelf tenminste als ik een hoog gespecialiseerd positief-wetenschappelijk stuk fysica lees. Als het puur medisch is valt het nog enigszins mee, maar anders denk ik al gauw: 'Het zal allemaal wel'!

Het OT beslaat in mijn Bijbel 1400 pagina's. Joodse schriftgeleerden hebben daarop hun commentaren gegeven, onder andere in de Talmoed (de Babylonische en de Jeruzalemse). Het zijn vooral (veelal felle) discussies met de scherpzinnige haarkloverij die voor Joden karakteristiek is. Een streng orthodoxe Jood wordt gedacht per dag één folium grote pagina te lezen en er over na te denken. Na 7 1/2 jaar kan hij weer van voor af aan beginnen want het zijn 2711 pagina's. En dan te bedenken dat dat niet meer dan een kattebelletje is, vergeleken bij alle 'wetenschappelijke' commentaren op de Schrift bij de christenen. Wij leven immers in een 'joods-christelijke cultuur'?!
Hoe nu verder? Ik weet het even niet. Maar we zien wel.

Groeten.

Fons.

[Juda]

hoi Fons.

Dank je wel voor je commentaar op mijn citaat.

Ik moet wel benadrukken dat ik het boek nog niet uit heb,
maar ik krijg steeds meer de indruk dat dat wat ik voor kennis aanzag, namelijk theologie, inderdaad geen kennis is, maar meer de uitleg van wat ( MEN DENKT DAT ) Christus in vertrouwen vertelde aan Zijn volgelingen.

Maar dat vraag ik mij af.
Wanneer je test of je door water kan lopen, dan zak je er altijd door heen.

wanneer je test of je kan wederopstaan, dan zal het je nooit lukken.

Wanneer je test of de Bijbel waar is, dan strand je al op Genesis en het verhaal van de schepping in zes dagen en Adam, Eva en de slang.

De wetenschap laat zien dat deze verhalen symbolen zijn voor een dieper liggende waarheid, en dat ze mijns inziens nooit letterlijk zijn bedoeld.

Ik denk eerlijk gezegd dat de Katholieke Kerk bang was voor de woorden van Christus, en Zijn woorden heeft verdraaid en gelijmd op het Oude Testament.

Het voor mij meest logische idee is dat de Bijbel en de Veda's 2 verschillende Goden reflecteren.
de Bijbelse God is Maya, Satan ofwel misleiding.
Dit terwijl Christus, de Zoon, een Godheid is die in de Veda's al bekend was, al 7000 jaar voordat de Bijbel bestond.
Hij is het Zelf.
De basis van de intuïtie en de Zelfkennis.

hoe is dit te verklaren?
Niet.
Het is een geloofszaak.
Wanneer we de wetenschap serieus nemen en geloven in een God, dan moeten we zoeken naar het wetenschappelijk meest juiste alternatief.
Ook naar het spiritueel meest pure alternatief.

we komen dan al snel uit op een persoon.
Dan blijven Mozes, Christus en Mohammed over.

Mozes was een man van het Zwaard, net als Mohammed.
Wanneer we naar Christus kijken, zien we een persoon, waarvan we niet weten wie Hij is.
We komen in de Veda's erachter dat Hij door Gods Magie ontstaat en dat Hij Recht en Genade leert aan Zijn Leerlingen.
Dit zodat zij vrij worden en zodat de wereld zegen mag ontvangen door Zijn werk.

We komen dus uit op een Persoon, die niet onder invloed staat van de wetenschap, omdat de wetenschap geen persoon kan erkennen of wegredeneren.
Wel kan de wetenschap de Schriften duidelijker maken, of de larie eruit halen.

de Persoon Christus is Rechtvaardig, omdat Zijn Schepping Rein is, maar veel mensen Hem hebben verlaten.
Met Hem bedoel ik: het Zelf.
Deze twee zijn voor de Veda kenner hetzelfde.
Wanneer een mens een is met zijn Zelf, dan ervaart hij eenheid met dat wat ik God noem.

De Vader is in deze opvatting een energieveld dat de Veda's Brahman noemen.
en Christus zal dan ook in het echt geen wonderen gedaan hebben, omdat deze niet te testen zijn.

de Bijbel lijkt op de Veda's.
Maar het verschil is, dat je in de leer der Veda's zelf een Zoon van God kan worden, ofwel een puur Mens.
en dat ze wetenschappelijk is te accepteren.

Wanneer je Mens wordt, dan leer je je persoonlijke grenzen, je persoonlijke emoties en je persoonlijke gevoel kennen.
Dit kan alleen maar door het Brahman te kennen, ofwel de Vader.
Ookal ben je je er misschien niet van bewust, je maakt gebruik van Atman, de natuurkracht van God, wanneer je deze dingen goed doet.

het grappige aan atheïsme is dat men in de gelovige visie vindt dat de atheïst de bron van de Goddelijke spirituele wetmatigheid loochent, terwijl men er zelf gebruik van maakt.
Deze wetmatigheid is het Zelf, het belangrijkste in Gods ogen.

waarom ik geen Bijbel meer lees?
te verwarrend, teveel onzin...
Ik hou het liever op Zelfkennis en meditatie.
En heel af en toe werp ik een blik in de Bhagavad Gita...


Groeten Juda.

[FonsV]

Dag Juda,

Dank voor je reactie.

Wanneer je test of de Bijbel waar is, dan strand je al op Genesis en het verhaal van de schepping in zes dagen en Adam, Eva en de slang.

En daar klopt niets van, wil je waarschijnlijk zeggen. Volgens mij is dat maar net hoe je de Bijbel leest.

Ik zie het verhaal als een prima weergave van het wereldbeeld van de vertellers van dat verhaal en van degene die het verhaal uiteindelijk heeft opgeschreven. Eén ding was voor hen in ieder geval spontaan duidelijk: er moet een bovenmenselijke kracht zijn om al het bestaande te verklaren. De aarde met al wat daarop leefde en de hemelen waren niet op eigen kracht uit het niets tevoorschijn gekomen maar door Iets of Iemand tot bestaan gebracht. Nee, ze konden het niet anders 'begrijpen' want daarvoor was het allemaal veel te groots.

Die overtuiging of dat geloof is de bron voor het ontstaan van nota bene alleen al bij de Joden twee verschillende scheppingsverhalen. En zo zijn er nog vele verhalen meer want ze komen in nagenoeg alle culturen voor. Je zou zeggen: blijkbaar een typisch menselijk verschijnsel.

We kunnen wat neerbuigend doen over de primitieve astronomische inzichten van toen maar het heeft even goed tot 1992 geduurd voor de Rooms-Katholieke Kerk formeel toegaf dat het eeuwen eerder met Galileo fout had gezeten. In 2009 heeft het Vaticaan voorkomen dat in de tuin van het Vaticaan voor Galileo een standbeeld zou worden opgericht en het reeds verzamelde geld werd geschonken aan een aantal Afrikaanse instituten die zich bezighouden met filosofie en wetenschap. Wat zou dáár nu weer achter zitten? Wil men niet voorturend aan die blunder herinnerd worden?

Het voor mij meest logische idee is dat de Bijbel en de Veda's 2 verschillende Goden reflecteren.

Ik begrijp hier dat er volgens jou twee verschillende godsbeelden zijn. Dat zijn er dan – volgens mij – twee van de vele.

De Bijbelse God is Maya, Satan ofwel misleiding.

Hiermee ben ik het dus niet eens. De Bijbelse God is zoals de Joden Hem zich voorstelden. Dat daar van alles op is aan te merken ben ik volledig met je eens.

Dit terwijl Christus, de Zoon, een Godheid is die in de Veda's al bekend was, al 7000 jaar voordat de Bijbel bestond.

Dat Jezus God was is de bewering van de christenen. En de theologische theorie over één persoon met twee naturen is een geritsel met termen die een wetenschappelijke indruk maken. En daar gaat alles de mist in want het is niet wetenschappelijk te bewijzen. Als het al mogelijk zou zijn!!!
En, als de Christus van de Veda´s dezelfde is als de persoon die Jezus van Nazareth wordt genoemd, moeten die Veda´s wel over geduchte profetische gaven hebben beschikt.

Hij is het Zelf.

Dat is weer een bewering waarmee je van alles kunt bedoelen maar die niet is te bewijzen. Niet dat je dat niet zou mogen beweren; niemand zal het je verbieden en van zo´n verbod hoef je je ook niets aan te trekken. Maar hoe wil je een ander van je gelijk overtuigen?

Kuitert heeft het over een heel andere theologie ('godswetenschap') en daarmee over een schier oneindige reeks van theorieën over God, die niet wetenschappelijk verifieerbaar zijn. Eigenlijk zijn het allemaal min of meer verbluffende staaltjes van goochelen met woorden en self made begrippen. En hij doet uiteindelijk een voorstel om uit de impasse te komen. En dat voorstel kun je dan weer accepteren of niet.

Groeten.

Fons.

[Juda]

inderdaad Fons.

Het is niet te bewijzen.
Dat is duidelijk.

Maar wat is dan volgens jou het alternatief?
het wordt met deze vraag misschien wel een voor mij interessant gesprek...

Groeten Juda.

[FonsV]

Dag Juda,

Het is niet te bewijzen.

Het een is niet te bewijzen, het ander wel; dat hangt maar af van waarover je het hebt. (Geintje).

Maar wat is dan volgens jou het alternatief?

Nou dacht ik dat we het over de opvattingen van Kuitert hadden. Als ik dat goed heb wil ik antwoorden: lees het laatste hoofdstuk (X) : Het vak (theologie) op nieuwe benen. Dat is maar 6 pagina's lang. Maar dan bedenk ik weer dat dat waarschijnlijk pas goed te begrijpen is als je hoofdstuk IX hebt gelezen: Theologie als hermeneutiek. En dat is weer 24 pagina's met rasechte Kuitert-literatuur, die jou blijkbaar helemaal niet ligt. En... hoofdstuk IX is wat moeilijk als je het voorafgaande niet tot je hebt genomen. Tja... Wat nu?

Termen eindigend op -iek duiden op vaardigheid of op 'de kunst van...'. Denk aan 'gymnastiek', 'techniek', 'dramatiek', 'logistiek', 'politiek' 'grammatiek' en er zullen er nog wel meer zijn. Het gaat dan niet om een 'kunstje' of 'handigheidje' maar om serieuze vaardigheid. En vaardigheden vallen niet iedereen zomaar ten deel, vragen veel oefening en geduld. Al gaat het maar om het spelen van een étude van Chopin of het putten van een golfballetje.

En daar komt nog eens bij dat hermeneutiek zich bemoeit met wat mensen in het (verre) verleden tot op de dag van vandaag allemaal hebben gedaan, gezegd, opgeschreven en zelfs met wat ze als kunstvoorwerpen hebben nagelaten. Allemaal uitingen van de menselijke geest. Hermeneutiek is dus een mix van vele, zeer vele disciplines. Zoals Carel ergens al schreef: Bedenk dat religiewetenschappen serieuze studies zijn waar men de complexiteit bepaaldelijk niet schuwt. Godsbeelden, godsbesef, spiritualiteit, dingen die niet materieel zijn en dus per definiftie lastig te duiden.

Gisterenavond was op Ned 2 een documentaire onder de titel Holland Doc: Het kaf en het koren. Het ging over de radiopresentator Gerald Camping die had voorspeld dat op 21 mei 2011 (meen ik) de wereld zou vergaan. (Zie uitzendinggemist.nl)
De EO had kans gezien een paar journalisten in de sekte van die presentator binnen te loodsen en we mochten getuigen zijn van de bizarre handel en wandel van drie sekteleden en hun gezinnen. Er komt heel wat 'bijbelkennis', 'exegese', 'geloof', 'overtuiging', 'verkondiging' en 'discussie' voorbij. Als niet sektelid zit je je stomverbaasd af te vragen hoe het in …...naam mogelijk is: zoveel onredelijks in nog niet één uur tijd.
En dan zit ik nog met wat de échte bedoeling van de EO is geweest. Maar dat is ondeugende of stoute hermeneutiek natuurlijk.

Wat mijn eigen/persoonlijk alternatief is? In ieder geval moeilijk om hier op schrift te brengen en nog veel moeilijker om hier uit te leggen. Té moeilijk, vrees ik. Sorry.

Groeten.

Fons.

[carel]

Interessante thematiek heren,

Plastiek, Koliek, Tuniek, Publiek, Optiek, Triptiek, Fanatiek, Gymnastiek, Grafiek, Kliek, Miek, Niek, Piek, Riek, Wiek, Ziek.

Je hebt nogal wat ieks zeg maar. ik kan daar niet meteen een goede lijn in herkennen, behalve dat ik uit mijn nek zit te kletsen. hetgeen ik niet zal ontkennen. En jullie ook niet

Serieus, want dat verdient dit onderwerp zeker, sorry voor mijn flauwe abberaties.

De EO had kans gezien een paar journalisten in de sekte van die presentator binnen te loodsen en we mochten getuigen zijn van de bizarre handel en wandel van drie sekteleden en hun gezinnen. Er komt heel wat 'bijbelkennis', 'exegese', 'geloof', 'overtuiging', 'verkondiging' en 'discussie' voorbij. Als niet sektelid zit je je stomverbaasd af te vragen hoe het in …...naam mogelijk is: zoveel onredelijks in nog niet één uur tijd.

Van de EO begin ik steeds minder te begrijpen. Soms komen ze met uitzendingen die op zijn minst modernistisch genoemd kunnen worden en tegelijk schrappen ze elke verwijzing naar evolutie in onvolprezen series als Frozen en Planet Earth. Ik begrijp daar niks van.

Punt in jullie discussie en dat ben ik eerder tegengekomen in boeken van Karen Armstrong is dat religie als wetenschap erg complex is. ik kan me goed voorstellen dat Juda erin verzuipt en toch is het goed om ook die complexiteit goed door te nemen. Niet stoppen dus Juda. Op jouw post kom ik later nog wel terug. Religie hoort bij mensen, of we dat willen of niet. Zou er geen religie zijn dan werd hij per direct uitgevonden. Ben ik van overtuigd. religie is zeker niet alleen het opvullen van de gaps maar zeker ook een ankerpunt voor zingeving en ethiek. Essentiele waarden die met het verdwijnen van religie toch de neiging hebben met het badwater weg te spoelen.

Wat mijn eigen/persoonlijk alternatief is? In ieder geval moeilijk om hier op schrift te brengen en nog veel moeilijker om hier uit te leggen. Té moeilijk, vrees ik. Sorry.  

En dat vind ik dan weer jammer. En moeilijk te begrijpen in het licht van jouw eerdere posten, waarin je de complexiteit en de moeilijkheidsgraad nooit geschuwd hebt. Waarom zou een eigen/persoonlijk alternatief, en daar vraagt Juda mijns inziens nadrukkelijk om, moeilijk uit te leggen zijn? Dit ervaar ik toch als een OnFonsiaanse reactie.

laat  ik eens het voortouw nemen in deze. En deze post wat serieuzer afsluiten dan ik hem begon.

Mijn uitleg kan ik wel geven en die is heel simpel. Alles staat in relatie met alles. Niet alleen natuurkundig of kwantumtheoretisch, maar ook filosofisch en religieus. Ik ben verbonden met de wereld. daar kom ik vandaan. Verbonden met mijn ouders, ook al leven die al lang niet meer, verbonden met de sterren, want die leverden het materiaal waar ik(wij) uit zijn opgebouwd. En ook in de tijd ben ik ten diepste verbonden met wat er ooit was, want dat heeft het mogelijk gemaakt dat er sterren en planeten kwamen, dat er ooit leven ontstond, dat dat leven zich ontwikkelde en aan complexiteit en duiding won en wat na heeeeel veel jaren mij in staat heeft gesteld dit stukje te schrijven. Mijn genoom bevat slechts 2,8% coderend DNA, de rest is noncoding. dat is de schatkamer die mijn voorouders mij geschonken hebben. daar zit veel materiaal in dat we momenteel niet gebruiken, zoals de mogelijkheid een staart te laten groeien of aapachtige beharing te krijgen. Mochten de omstandigheden veranderen/verslechteren dan zien wij er binnen enkele generaties weer zo uit als tienduizenden jaren geleden. Alle bouwstenen zijn daarvoor beschikbaar en dat vind ik fabelachtig eigenlijk.

Die intens diepe verbondenheid, die ultieme schatkamer in ons genoom, het vermogen ons verleden te achterhalen, dat is voor mij god.

[FonsV]

Dag Carel,

Je hebt nogal wat ieks zeg maar. ik kan daar niet meteen een goede lijn in herkennen, behalve dat ik uit mijn nek zit te kletsen. hetgeen ik niet zal ontkennen. En jullie ook niet.

Ik zal dat zeker niet ontkennen. Als je gelijkenis van betekenis ziet tussen het '-iek' hij hermeneutiek en wiek dan heb je waarschijnlijk van een (molenw)-iek een geduchte oplawaai gehad.

Beterschap.

Groeten.

Fons.

[Juda]

hoi heren...

Ik ben het eens met de stelling van Carel, dat de verbondenheid met alles iets is dat je Goddelijk kan noemen.

Maar ik denk wel dat God in de Joodse of Islamitische zin niet bestaat.
En waarom denk ik dat?

Er is geen enkel bewijs voor dat God bestaat.
Er is alleen maar geloof.
Daarnaast is dat geloof dat de gelovige (Jood, Moslim en Christen ) predikt, een geëvolueerd menselijk idee.
Het hangt van touwtjes en plakband aan elkaar en het houdt geen enkele steek.

God bestaat niet, en dat is geen ramp.
God, dat zijn wij zelf.
God dat is bewustzijn en God dat is voor mij het Zelf.
wij zijn goden en wij zijn goed.

Na de dood is er niets, of leven we voort.
Wie zal het zeggen?

Maar wat ik denk is dat de idee God is bedacht door mensen die een antwoord zochten op de vraag van ons bestaan.
Mensen kunnen hun steun erin vinden, maar het is voor mij een optisch bedrog op megaschaal.

God is gemaakt door de mens, niet de mens door God.

Daarom heb ik besloten om gewoon te leven zonder Goden.
Wel doe ik de Leer van het Hogere Zelf, omdat dat voor mij vrijheid is.
Maar of er een God is?
Nee.
Er is volgens mij niets dat daarop lijkt.
Alleen maar menselijke ideeën, die met elkaar wedijveren.
Allemaal illusie, allemaal de opvulling van de enorme leegte die het Heelal uitstraalt.
Bewuste leegte?
Misschien, maar misschien is dat bewustzijn in ons DNA en niet in het Heelal.

Dan is er niets.
Maar dan zijn we wel voorgoed verlost na de Dood.

maar misschien is er wel reïncarnatie en is de Hindoeïstische/Boeddhistische leer wel meer waar dan de idee van een God.
Immers: Als 1 keer het licht aangaat, waarom zou dat niet nog eens kunnen?

Food for thought...

[carel]

Dag Carel,

Je hebt nogal wat ieks zeg maar. ik kan daar niet meteen een goede lijn in herkennen, behalve dat ik uit mijn nek zit te kletsen. hetgeen ik niet zal ontkennen. En jullie ook niet.

Ik zal dat zeker niet ontkennen. Als je gelijkenis van betekenis ziet tussen het '-iek' hij hermeneutiek en wiek dan heb je waarschijnlijk van een (molenw)-iek een geduchte oplawaai gehad.

Beterschap.

Groeten.

Fons.

Laat ik nou toch een iets langere post geschreven hebben. Nogal selectieve reactie!