Christendom vs Christenisme 3

[FonsV]

Christendom-Christenisme 3

Edwin Arnold schreef zijn beroemde boek over Boeddha 'Het Licht van Azië' en Oliver Holmes schreef daarin een voorwoord waaruit dit citaat:

'Als wordt verteld dat vele eeuwen geleden een lichtstraal neerdaalde op een slapende vrouw (zo had zij gedroomd);
dat daarna door een waarzegger de geboorte van een buitengewoon kind was aangekondigd;
dat engelen verschenen bij de geboorte van het kind;
dat van verre kooplieden waren gekomen om het kind gaven te aan te bieden;
dat een wijze het kind als goddelijk had herkend en was neergeknield om het te eren;
dat het kind op achtjarige leeftijd zijn leermeesters zonder hen te brutaliseren had verbaasd met zijn kennis;
dat hij opgroeide vol meelevende deernis met al wat leefde en leed;
dat hij om zijn medeschepselen te helpen alle wereldse roem en rijkdom vaarwel zei;
dat hij door een verschrikkelijke beproeving van duivelse verleidingen was gegaan en als winnaar was tevoorschijn gekomen;
dat hij heiligheid preekte en naastenliefde beoefende;
dat hij leerlingen uitkoos om zijn leer uit te dragen naar alle volkeren...

over wie denk je dat dat verhaal gaat? Over hem, die in een Syrisch dorp werd geboren tijdens de regering van keizer Augustus en om het leven werd gebracht tijdens de regering van keizer Tiberius? Wát als je dan hoort dat dit het verhaal is over iemand, die vijf tot zes eeuwen leefde vóór de grondlegger van het Christendom op aarde kwam? Het verhaal gaat namelijk over Boeddha'!
Maar… dat had je al begrepen natuurlijk.

Wonderlijk van Holmes dat hij dit alles schreef in 1830, toen de massa gegevens die wij nu hebben, nog onbekend was. Nog wonderlijker dat zijn tekst in zijn tijd totaal niet is 'opgevallen'. Maar zo gaat het vaker: ideeën die niet passen in de gedachtewereld van dat moment worden óf niet gehoord óf verkeerd verstaan. Het mag om mythen gaan of om nooit gehoorde historische feiten, dat maakt allemaal totaal niet uit.

Als Boeddha voelt dat zijn einde is gekomen, zegt hij tot zijn volgelingen: "Ik beloof u de Vertrooster, de Geest van waarheid te zenden, die u zal leiden tot de volle waarheid".

Hij besteeg de berg Pandava en werd daar van gedaante veranderd: 'De hemelen openden zich en er kwam een groot licht op hem en de glorie van zijn persoon straalde met dubbele kracht, als de helderheid van zon en maan'.

Het derde gebod uit de tien geboden van Boeddha luidt: 'Bedrijf geen overspel! Dit gebod wordt door u geschonden ook als u met begeerte kijkt naar de vrouw van een ander'.

En zo zijn er nog een aantal teksten of gezegden van Boeddha. Ik kies er een paar uit, tik ze niet uit maar verwijs gemakshalve naar de plaats waar je ze zelf en letterlijk(!) kunt vinden:

* over het zaad en de goede aarde (Mt.13:3 e.v.)
* over het zaad en het onkruid (Mt.13:24 e.v.)
* over de rijke jongeling die niet wist wat te doen (Mt.19:20 e.v.)
* over het voorbijgaan van hemel en aarde (Mt.24:35)

De bekende en beroemde Bergrede is geheel of gedeeltelijk terug te vinden in de Joodse Mishnah, Midrash of Talmud.
Het is gewoon de kale waarheid dat heel veel uitspraken die wij kennen uit de evangeliën al aan de leermeesters of goden uit de oudheid werden toegedicht en dat die uitspraken bewaard werden in mondeling overgeleverde mythen en mysteriespelen alvorens vele eeuwen later te worden opgeschreven of in hiëroglyfen getekend.

Wat doe je met die wetenschap? Hoe reageer je daarop? Het is maar een vraag. Of reageer je er liever niet op?

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Eens met jouw verhaal hierboven. Ooit schreef ik aan Peter, op zijn opmerking 'weet je wel hoe achterlijk lang 60 miljoen jaar is' (Peter gaat uit van een 15.000 jaar oude aarde namelijk) dit:


Hi Peter,

Weet jij eigenlijk wel, of BESEF je wel hoe achterlijk lang 60 miljoen jaar is???

Mijn reactie:

Valt misschien erg mee. Andere religies gingen ons hierin voor, lees maar.

In andere religies, Hindoeisme en het Boeddhisme, waar ik ook behoorlijk door geinspireerd word, kom je het begrip Kalpa tegen. Er zijn vele kalpa's, korte om en mensenleven aan te duiden, de ayu-kalpa bijvoorbeeld, langere en heel lange om andere verschijnselen te duiden. In wiki (http://en.wikipedia.org/wiki/Kalpa_(time_unit) ) komen we dit hoogst interessante lijstje tegen, sorry voor het gebroken NL, ik vertaalde even over de duim:

In een andere eenvoudige uitleg, zijn er vier verschillende lengtes van kalpas. Een 'reguliere' Kalpa is ongeveer 16 miljoen jaar lang (16798000 jaar), En een 'kleine' Kalpa is 1000 reguliere kalpas, of 16 miljard jaar, orde van grootte van de leeftijd van het heelal, 13,7 miljard jaar. Verder is een 'medium' Kalpa 320 miljard jaar, het equivalent van 20 kleine kalpas. Een 'grote' Kalpa is 4 medium kalpas, of 1,28 biljoen jaar.

De Boeddha heeft het niet gehad over de exacte lengte van de Maha-Kalpa in aantal jaren uitgedrukt. Maar hij heeft een aantal verbazingwekkende analogieën gegeven om het te begrijpen.

1. Stel je een enorme lege kubus aan het begin van een Kalpa, ongeveer 16 mijl naar elke richting. Eens in de 100 jaar, plaatst u een klein mosterdzaadje in de kubus. Volgens de Boeddha is de enorme kubus helemaal gevuld, zelfs vóór de Kalpa eindigt. Noot: Carel: dit komt ongeveer overeen (heb zitten rekenen) met 96-100 miljard jaar!

2. Stel je een reusachtige rotsachtige berg aan het begin van Kalpa, ongeveer 16 x 16 x 16 mijl (veel en veel groter dan de Mt. Everest). Je neemt een klein stukje van zijde en veegt ermee over de berg eens in de 100 jaar. Volgens de Boeddha, zal de berg volledig worden uitgeput nog vóór de Kalpa eindigt. Noot Carel: Hier ongeveer 900 - 1200 miljard jaar.

In een situatie, sommige monniken wilden weten hoeveel kalpas dusver waren voorbijgegaan. De Boeddha gaf de analogie:

1. Als u het totale aantal zanddeeltjes telt in de diepten van de Ganges rivier, vanaf de oorsprong tot waar hij eindigt in de zee, dan zal zelfs dat aantal lager zijn dan het aantal verstreken kalpas.

Enorme tijdvakken dus, waar die 60 miljoen jaar schril bij afsteekt. Het knappe van dit soort overdenkingen van de Boeddha is het feit dat men zich toen, duizenden jaren geleden, zonder de kennis die we momenteel hebben een beeld kon vormen van de enorme tijdvakken die aan ons vooraf gingen en de enorme tijdspanne die ons (het universum) nog te wachten staat. De Boeddha was een kanjer.

In dat licht bezien is die 6000 jaar misschien wel een veel groter raadsel, hoe is men daar ooit aan gekomen. Iemand heeft ooit wat zitten rekenen met Genesis op schoot las ik in een van de posts, maar heeft hij er eigenlijk ooit goed over nagedacht? Want ook toen waren er voldoende ideeen over het gegeven dat de aarde en het universum veel en veel langer bestond.

[FonsV]

Dag Carel,

Dank voor je reactie. Altijd weer leuk er een te krijgen. Als het zo stil blijft begin ik mezelf soms af te vragen: zou er wel iemand zijn die m'n bijdragen leest?

Ooit schreef ik aan Peter, op zijn opmerking 'weet je wel hoe achterlijk lang 60 miljoen jaar is' (Peter gaat uit van een 15.000 jaar oude aarde namelijk) dit: <···>

Wonderlijk hoe sommigen mensen nauwelijks of helemaal geen weet hebben van de geschiedenis. Op zich niet erg, natuurlijk, want daar is iets aan te doen: lees eens wat geschiedenis!
Ik vrees echter met grote vreze dat dergelijken op een of andere manier zijn geblokkeerd, alsof ze een tablet met spijkerschrift onder ogen krijgen en – als je niet met dat schrift vertrouwd bent – zegt dat je natuurlijk niets. Hetzelfde als wanneer je als geboren en getogen Nederlander onverwacht een Eskimo ontmoet die geen woord Nederlands kent.

De eerste keer dat ik las dat de Sumeriërs, een paar duizend jaar v.Chr. exact de precessiecyclus kenden was m'n reactie ook: 'Hoe konden die dat weten, die primitieven(!)'? Maar ja, het getal staat op hun kleitabletten en... wat is, kan.

Mooi dat Boeddha al woorden en voorbeelden tekort kwam om aan te geven hoe onvoorstelbaar groot het heelal moet zijn.

In de serie bijdragen waarmee ik bezig ben probeer ik een verklaring te geven voor o.a. de – in feite belachelijke – tijdschaal uit 'de Schrift'. 'Men' zal eindelijk eens tot de ontdekking moeten komen dat de Schrift geen colleges geologie en astronomie in de moderne zin des woords geeft, maar in tijdgebonden beeldspraak theologie bedrijft. En... wat is het beschamende of onthutsende om dat pas op wat latere leeftijd te ontdekken?

In dat licht bezien is die 6000 jaar misschien wel een veel groter raadsel, hoe is men daar ooit aan gekomen.

Laten we het wat vergoelijkend beoordelen als het resultaat van een goed bedoelde maar wat e·r·r·u·g onnozele miskleun van degenen die dachten het voor immer voor het zeggen te hebben. De onderdanen zijn, helaas voor hen, geen analfabeten gebleven.

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Die 6000 jaar is naar mijn mening een serieus probleem omdat dit kinderen, want aan hen wordt dat soort informatie 'verkocht' een belemmering ondervinden bij verdere studie. Wat je als kind geleerd krijgt gaat er bij sommigen niet zo snel weer uit.

Dus

Laten we het wat vergoelijkend beoordelen als het resultaat van een goed bedoelde maar wat e·r·r·u·g onnozele miskleun van degenen die dachten het voor immer voor het zeggen te hebben. De onderdanen zijn, helaas voor hen, geen analfabeten gebleven.

Veel onderdanen zijn wetenschappelijk dus wel degelijk anlfabeet gebleven.

In de serie bijdragen waarmee ik bezig ben probeer ik een verklaring te geven voor o.a. de – in feite belachelijke – tijdschaal uit 'de Schrift'. 'Men' zal eindelijk eens tot de ontdekking moeten komen dat de Schrift geen colleges geologie en astronomie in de moderne zin des woords geeft, maar in tijdgebonden beeldspraak theologie bedrijft. En... wat is het beschamende of onthutsende om dat pas op wat latere leeftijd te ontdekken?

Die, in jouw (en mijn) ogen belachelijke tijdschaal is dacht ik ontstaan doordat iemand is gaan terugrekenen aan de hand van de registers die je in het Pentateuch tegenkomt. Allemaal tot je dienst zou ik tegen die rekenaars willen zeggen, maar gebruik dat niet om geologische tijdschalen te bepalen, want dan ben je natuurlijk een beetje de weg kwijt.

En het is nooit onthutsend om iets op latere leeftijd te ontdekken, het is onthutsend als je nooit tot de ontdekking komt. Maar aan de andere kant zijn er ook veel dingen die ik ook nooit ontdekken zal. Het jammere is dat veel mensen hierdoor niks vn de oude schriften willen weten en daarmee ook voorbij gaan aan de lessen die men eraan zou kunnen ontlenen. Zoals dat uitstekende Matth 23- voorbeeld dat jij laatst gaf. Dat is pas echt jammer.