Dag Determinist,
Het moet me allereerst van het hart dat ik de hele gedachtewiseling wat erg ver van mijn bed vind. Nu ga ik proberen uit te leggen waarom.
Je schreef:Wat ik bedoel met 100% waarheid, the truth and nothing but the thruth, is op het gebied van lastige vraagstukken vrijwel niet te bereiken. De vraag is of dit echt nodig is.
De formule 'the truth and nothing but the truth' komt uit de rechtspraak. Ik leg de eed af (of doe 'de' belofte) en beloof de vragen naar waarheid te beantwoorden.
Als ik 'ja' of 'neen' moet antwoorden en ik kan niet kiezen omdat ik het niet weet, dan antwoord ik naar waarheid: “Dat weet ik niet”.
Wordt me gevraagd mijn visie op b.v. een ongeluk te geven dan zal ik zeggen: “Voor zover ik me kan herinneren is in mijn ogen het volgende gebeurd...”.
Je schreef:Ik "geloof" dat mijn vrouw mij niet bedriegt. Ik geloof 100% in haar trouwheid. Maar weet ik echt zeker dat het zo is? Ik heb geen onderzoek gepleegd, geen detective ingehuurd om haar te volgen. Dus ik kan niet 100% zeker weten dat het zo is, maar toch voelt het dat ik 100% op haar kan vertrouwen.
Dan zou ik zeggen: “Houen zo”! Op het moment dat je er een detective achteraan stuurt ben je je geloof al kwijt en... je krijgt dat geloof nooit meer terug. Wat hiervan de winst is ontgaat me.
Hoe zit dat met geloven in een God? Weet je 100% zeker dat deze bestaat? Of is er een kans (ook al is deze voor je gevoel klein) dat je het wellicht mis hebt (uitgaande van hele volksstammen die geloofden in een God (jaja 100%) waarvan we nu collectief zeggen dat het verzinsels waren).
Bij mij zit het zo:
* ik 'geloof' (neem op gezag van anderen aan) dat dit heelal ooit (heel lang geleden en hoelang precies zal me een zorg zijn) is begonnen met wat een Big Bang wordt genoemd. Of het de eerste of de zoveelste keer was dat dat gebeurde zal me óók een zorg zijn.
* ik neem niet aan dat er voorafgaand aan die Big Bang('s) niets was. Dat doe ik dan op grond van het spontaan verstandelijk inzicht dat het Niets niet een Iets kan voortbrengen. Dat is nou eens een absoluut geldende waarheid waaraan niets is te onderzoeken, niets is te verklaren en niets is toe te voegen. Er was vóór het Niets (stom tijdbegrip!) een Iets.
Wat dat Iets is? Ik zou het niet weten en dus geef ik er geen naam aan want dat zou suggereren dat ik het begrijp. Zeker noem ik het niet God, want die term is me al te vaak en op te veel verschillende manieren misbruikt.
In verschillende wetenschappen hebben we allerhande problemen (vragen) ontdekt die we menen te moeten beantwoorden. Of het zin heeft naar een antwoord op zoek te gaan wordt niet altijd gevraagd. 'Men' heeft blijkbaar soms het – voor mij hoogmoedige en dus misplaatste idee – dat men alles moet kunnen begrijpen en zo in zijn macht krijgen. Dit noem ik geen 'verlichting' maar 'verblinding'.
Verder gun ik de fysici hun speeltjes als quarks, wormgaten, quasars en verdere theorieën van harte. En dat geldt wat mij betreft voor alle takken van wetenschap want er worden ook nuttige en waardevolle ontdekkingen gedaan.
Maar op het moment dat Armstrong zei: “A small step for man, a giant leap for mankind” moest ik stilletjes lachen. Tot het moment ik die giant leap for mankind een keer met eigen ogen zie. En dan word ik misschien wel enthousiast.
Kortom:
* Zijn wetenschappelijke beweringen definitief waar? Antwoord: “Neen, veruit de meeste zijn dat niet omdat ze voor verbetering vatbaar zijn”.
* Is ieder geloof waar? Antwoord: “Neen, vele geloven zijn zelfs aantoonbaar niet waar”. Zolang ze niet schadelijk zijn: So what?
* Is het zeker dat er een God bestaat? Antwoord: “Nagenoeg alle goden (voor zover ik kan beoordelen) zijn menselijke fantasie-invullingen van dat woord”. Die invullingen behoeven overduidelijk de nodige verbetering.
En nu weet ik zeker dat ik weer overga tot de orde van de gewone dag waarin ik sommige dingen zeker vind, andere bijna zeker, weer andere onzeker of 'zomaar' voor waar aan te nemen... etc. etc. etc. En... vergissen is menselijk. 'Such is life'.
Groeten.
Fons.
Een theoloog die naar exactheid streeft, heeft de eerste stap gezet op de weg naar het atheïsme. Een agnost is geen naïeveling, maar iemand die god nauwkeurig 'kent', voor wie dus veel, zo niet alle gods'voorstellingen' hun betekenis hebben verloren.