Dank weer voor je reactie.
Wat ik me intussen en (tot nu toe dus in stilte) afvraag is: hoeveel mensen bezoeken dit forum en, als er meerderen zijn (moet jij toch kunnen zien): waarom blijven ze zo stil? Ik ga nog wel eens op Rorate (RK) kijken en daar is men met velen druk en doorgaans ad hominem bezig in een eindeloos gemekker over futiliteitjes en kleine gevoeligheidjes. Maar ja... een van de kenmerken van politiek.
Je schreef:Het Joodse geloof was toch vooral gericht op een relatief kleine groep.
Het Joodse volk was een van de vele nomadenvolkeren van die tijd, wellicht beter nomadenstammen genoemd. En de grote vraag die toen iedere stam bezig hield was: 'Van wie is het land waar wij ons bevinden'? Iets met 'territorium' waar ook vele diersoorten zich druk over maken. En dus had iedere stam zo zijn verhalen over zijn eigen geschiedenis.
Die verhalen waren natuurlijk niet eensluidend want iedere stam bestond uit individuen die over veel onderwerpen verschillend dachten. Op het moment dat de verhalen werden verteld waren ze voor de vertellers en hoorders de volle waarheid. Bijna altijd wordt pas later, desnoods geslachten later, duidelijk wat waar en wat niet waar is in die verhalen Denk b.v. eens aan onze 'politionele actie' in het voormalige Oost-Indië.
Apart voor de Joden is ook dat zij op een bepaald moment zo goed als alle verhalen op schrift hebben gesteld waarmee een bonte verzameling tot stand kwam van allerhande literaire genres. Het is bijna vermakelijk om eens nuchter vast te stellen dat b.v. Exodus (volledig ten onrechte aan Mozes als auteur toegeschreven) barst van de tegenspraken. Gedeelten zijn ontroerend, andere gedeelten zijn mensonwaardig (of: bij de beesten af). Maar alles heeft tot doel de grootheid van de eigen stam onder woorden te brengen. Welk volk doet dat niet? En dus worden tegenstanders om zeep geholpen die toen niet meer of nog niet ter plekke waren, stortten de muren in van steden die al ruim een eeuw niet meer bestonden en ga zo maar door. Overal werd de stamgod, en die als enige echte god, als sluitsteen en basis opgevoerd voor alle 'wonderlijke gebeurtenissen'. Hij trad dus voortdurend op en met 'bovennatuurlijke' bombarie!
Gewoon door de traditie gedwongen zijn wij spontaan nog steeds (een beetje) bereid te beginnen met al die verhalen als waar gebeurde geschiedenis te lezen en je bent bijna automatisch verdacht als je begint met: “Ja, maar...”.
Je zou eens moeten lezen: Alvar Ellegard: Jezus 100 jaar voor Christus. OK, ook maar een theorie, maar ik vind hem meer dan acceptabel want ik kan er niets tegenin brengen. Paulus was géén tijdgenoot van Jezus, net zo min als Petrus een volgeling van Hem was. Maar... je leest het zelf maar eens en dan ontdek je wel dat Jezus een echte Joodse man was maar wel een, die op Zijn tijd- en volkverbonden maar unieke manier verwees naar de werkelijke 'zin' van het menselijk bestaan.Je schreef:Die beginperiode was heel hectisch en het barstte van de 'van horen zeggens', want er is niet een enkel letterlijk verslag van Jezus van een ooggetuige.
Juistum! Op Rorate worden ze dan ook niet moe trots te pochen op de toename van het aantal 'gelovigen' in bepaalde delen van de wereld; intussen worden die delen, waar men commentaar heeft, weggegooid als ketters etc.Je schreef:...waarin de religie werd klaargemaakt om buiten het 'beloofde land' zieltjes te winnen.
Aan Crowley ga ik geen tijd meer besteden. Die heeft er dus helemáál niets van begrepen.
Wat denk je van deze 'theorie' of gedachtegang:
* al dat is is een (verschijnings)vorm van één en dezelfde energie. (Wie 'weet' wat energie is?)
* energie kan alleen overgaan van de ene vorm in de andere.
* energie is dus eeuwig.
(* vraagje: is energie altijd aan massa gebonden?)
Dit klinkt in ieder geval behoorlijk 'natuurwetenschappelijk'.
Vraag: is het 'ik' ook een vorm van energie? Ik ben/besta toch ook? Dan kan ik alleen maar van mijn huidige vorm in een andere vorm overgaan. Besta ik dan op die andere manier verder? Hoe besta ik verder? Wat ben ik dan na mijn lichamelijk einde? Waar ben ik dan? Allemaal vragen en nog eens vragen. Is het niet veel zinvoller om na te denken over een antwoord op de vraag: Hoe richt ik de tijd dat ik als mens besta zó in dat dat bestaan – samen met anderen – het meeste waard is?
En, áls het wezenlijk een mysterie is waarom blijven we dan proberen dat mysterie 'op te lossen'?Je schreef:De mensen die ooit het O.T. of althans de bronteksten op schrift stelden, gebruik makend van alle verhalen die al heel lang de ronde deden, lieten hiermee zien dat de dingen in essentie een mysterie zijn.
Ze zeggen het Higgs-deeltje gevonden te hebben. Gelukkig werd aan leken uitgelegd wat je je daarbij moet voorstellen: een laagje bruine suiker. We hebben al drie quarks (groen, blauw en rood geloof ik) en de drie anti-qarks. Daarnaast nog wormgaten. Ik heb er prachtige afbeeldingen van gezien. Na de Higgs-deeltjes zullen ook wel weer anti-Higgs-deeltjes komen want er ontstaan weer nieuwe 'problemen' en de wetenschap staat immers nergens voor.
André Kuipers twitterde dat we rekening moeten houden met het in de toekomst aanwezig zijn in de ruimte van mensen die nooit op aarde hebben geleefd. Hij was ook nog eens blij dat hij aan de ontwikkeling van dat verschijnsel zijn bescheiden bijdrage had kunnen leveren. Die is in mijn ogen dus helemaal de kluts kwijt.
Een andere visionair kwam met een enthousiast verhaal over het naar Mars brengen van een aantal verblijfsunits. Er waren al sponsors die voor de kosten wilden opdraaien. Er waren ook al vrijwilligers die bereid waren zich naar Mars te laten schieten zelfs als ze nooit zouden kunnen terugkomen. Dat waren dus de 'pioniers van de toekomst' en wereldwijd zou de mensheid aan de buis gekluisterd naar uitzendingen kijken waarin die Marsmannen hun ervaringen met ons zouden delen. Die hebben dus écht van de boom van kennis van goed en kwaad gegeten.
'Waartoe zijn we op aarde'? Vroeger zei de catechismus eerst: 'Om God te dienen en daardoor in de hemel te komen'. Later werd dat wat meer 'bij de tijd gebracht': 'Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn'. Wat is dat voor iets, 'n God die gediend moet worden omdat Hij anders gepiqueerd de hele boel weer eens onder water zet? Een figuur als Kim Jong-un? Zielepoten.
En dan denk ik maar: we staan nog zo goed als helemaal aan het begin van onze evolutie naar het ware mens-zijn. Wat we nu 'beschaving' noemen is in feite in mijn ogen een grote warboel: gOcu!
Maar... de wereld schijnt nog een paar miljard jaar te bestaan. Wie weet is dat voldoende tijd om ooit zo ver te komen dat we écht 'beschaafd' zijn. Ik houd alleen mijn hart vast als ik me afvraag wat ervoor nodig is om het mensdom zo ver te krijgen.
En nu doe ik er maar weer het zwijgen toe.
Groeten.
Fons.