Waarom is er iets in plaats van niets?

[FonsV]

Dag Carel,

Dank weer voor je reactie.

Wat ik me intussen en (tot nu toe dus in stilte) afvraag is: hoeveel mensen bezoeken dit forum en, als er meerderen zijn (moet jij toch kunnen zien): waarom blijven ze zo stil? Ik ga nog wel eens op Rorate (RK) kijken en daar is men met velen druk en doorgaans ad hominem bezig in een eindeloos gemekker over futiliteitjes en kleine gevoeligheidjes. Maar ja... een van de kenmerken van politiek.

Het Joodse geloof was toch vooral gericht op een relatief kleine groep.

Het Joodse volk was een van de vele nomadenvolkeren van die tijd, wellicht beter nomadenstammen genoemd. En de grote vraag die toen iedere stam bezig hield was: 'Van wie is het land waar wij ons bevinden'? Iets met 'territorium' waar ook vele diersoorten zich druk over maken. En dus had iedere stam zo zijn verhalen over zijn eigen geschiedenis.
Die verhalen waren natuurlijk niet eensluidend want iedere stam bestond uit individuen die over veel onderwerpen verschillend dachten. Op het moment dat de verhalen werden verteld waren ze voor de vertellers en hoorders de volle waarheid. Bijna altijd wordt pas later, desnoods geslachten later, duidelijk wat waar en wat niet waar is in die verhalen Denk b.v. eens aan onze 'politionele actie' in het voormalige Oost-Indië.

Apart voor de Joden is ook dat zij op een bepaald moment zo goed als alle verhalen op schrift hebben gesteld waarmee een bonte verzameling tot stand kwam van allerhande literaire genres. Het is bijna vermakelijk om eens nuchter vast te stellen dat b.v. Exodus (volledig ten onrechte aan Mozes als auteur toegeschreven) barst van de tegenspraken. Gedeelten zijn ontroerend, andere gedeelten zijn mensonwaardig (of: bij de beesten af). Maar alles heeft tot doel de grootheid van de eigen stam onder woorden te brengen. Welk volk doet dat niet? En dus worden tegenstanders om zeep geholpen die toen niet meer of nog niet ter plekke waren, stortten de muren in van steden die al ruim een eeuw niet meer bestonden en ga zo maar door. Overal werd de stamgod, en die als enige echte god, als sluitsteen en basis opgevoerd voor alle 'wonderlijke gebeurtenissen'. Hij trad dus voortdurend op en met 'bovennatuurlijke' bombarie!

Gewoon door de traditie gedwongen zijn wij spontaan nog steeds (een beetje) bereid te beginnen met al die verhalen als waar gebeurde geschiedenis te lezen en je bent bijna automatisch verdacht als je begint met: “Ja, maar...”.

Die beginperiode was heel hectisch en het barstte van de 'van horen zeggens', want er is niet een enkel letterlijk verslag van Jezus van een ooggetuige.

Je zou eens moeten lezen: Alvar Ellegard: Jezus 100 jaar voor Christus. OK, ook maar een theorie, maar ik vind hem meer dan acceptabel want ik kan er niets tegenin brengen. Paulus was géén tijdgenoot van Jezus, net zo min als Petrus een volgeling van Hem was. Maar... je leest het zelf maar eens en dan ontdek je wel dat Jezus een echte Joodse man was maar wel een, die op Zijn tijd- en volkverbonden maar unieke manier verwees naar de werkelijke 'zin' van het menselijk bestaan.

...waarin de religie werd klaargemaakt om buiten het 'beloofde land' zieltjes te winnen.

Juistum! Op Rorate worden ze dan ook niet moe trots te pochen op de toename van het aantal 'gelovigen' in bepaalde delen van de wereld; intussen worden die delen, waar men commentaar heeft, weggegooid als ketters etc.

Aan Crowley ga ik geen tijd meer besteden. Die heeft er dus helemáál niets van begrepen.

Wat denk je van deze 'theorie' of gedachtegang:
* al dat is is een (verschijnings)vorm van één en dezelfde energie. (Wie 'weet' wat energie is?)
* energie kan alleen overgaan van de ene vorm in de andere.
* energie is dus eeuwig.
(* vraagje: is energie altijd aan massa gebonden?)
Dit klinkt in ieder geval behoorlijk 'natuurwetenschappelijk'.

Vraag: is het 'ik' ook een vorm van energie? Ik ben/besta toch ook? Dan kan ik alleen maar van mijn huidige vorm in een andere vorm overgaan. Besta ik dan op die andere manier verder? Hoe besta ik verder? Wat ben ik dan na mijn lichamelijk einde? Waar ben ik dan? Allemaal vragen en nog eens vragen. Is het niet veel zinvoller om na te denken over een antwoord op de vraag: Hoe richt ik de tijd dat ik als mens besta zó in dat dat bestaan – samen met anderen – het meeste waard is?

De mensen die ooit het O.T. of althans de bronteksten op schrift stelden, gebruik makend van alle verhalen die al heel lang de ronde deden, lieten hiermee zien dat de dingen in essentie een mysterie zijn.

En, áls het wezenlijk een mysterie is waarom blijven we dan proberen dat mysterie 'op te lossen'?

Ze zeggen het Higgs-deeltje gevonden te hebben. Gelukkig werd aan leken uitgelegd wat je je daarbij moet voorstellen: een laagje bruine suiker. We hebben al drie quarks (groen, blauw en rood geloof ik) en de drie anti-qarks. Daarnaast nog wormgaten. Ik heb er prachtige afbeeldingen van gezien. Na de Higgs-deeltjes zullen ook wel weer anti-Higgs-deeltjes komen want er ontstaan weer nieuwe 'problemen' en de wetenschap staat immers nergens voor.
André Kuipers twitterde dat we rekening moeten houden met het in de toekomst aanwezig zijn in de ruimte van mensen die nooit op aarde hebben geleefd. Hij was ook nog eens blij dat hij aan de ontwikkeling van dat verschijnsel zijn bescheiden bijdrage had kunnen leveren. Die is in mijn ogen dus helemaal de kluts kwijt.
Een andere visionair kwam met een enthousiast verhaal over het naar Mars brengen van een aantal verblijfsunits. Er waren al sponsors die voor de kosten wilden opdraaien. Er waren ook al vrijwilligers die bereid waren zich naar Mars te laten schieten zelfs als ze nooit zouden kunnen terugkomen. Dat waren dus de 'pioniers van de toekomst' en wereldwijd zou de mensheid aan de buis gekluisterd naar uitzendingen kijken waarin die Marsmannen hun ervaringen met ons zouden delen. Die hebben dus écht van de boom van kennis van goed en kwaad gegeten.

'Waartoe zijn we op aarde'? Vroeger zei de catechismus eerst: 'Om God te dienen en daardoor in de hemel te komen'. Later werd dat wat meer 'bij de tijd gebracht': 'Wij zijn op aarde om God te dienen en daardoor hier en in het hiernamaals gelukkig te zijn'. Wat is dat voor iets, 'n God die gediend moet worden omdat Hij anders gepiqueerd de hele boel weer eens onder water zet? Een figuur als Kim Jong-un? Zielepoten.

En dan denk ik maar: we staan nog zo goed als helemaal aan het begin van onze evolutie naar het ware mens-zijn. Wat we nu 'beschaving' noemen is in feite in mijn ogen een grote warboel: gOcu!
Maar... de wereld schijnt nog een paar miljard jaar te bestaan. Wie weet is dat voldoende tijd om ooit zo ver te komen dat we écht 'beschaafd' zijn. Ik houd alleen mijn hart vast als ik me afvraag wat ervoor nodig is om het mensdom zo ver te krijgen.

En nu doe ik er maar weer het zwijgen toe.

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Je vraagt waarom je niemand ziet reageren hier. Welnu, deze draad bijvoorbeeld werd door meer dan 235 mensen bekeken. Dat is niet niks. Soms lezen mensen alleen maar mee en wat mij betreft is dat natuurlijk ook prima. Niet iedereen doet aan een bepaald onderwerp mee en zoals je weet is dit forum oorspronkelijk opgezet voor het voeren van de discussie evolutie-creatie. Die discussie heeft soms gevlamd maar al heel snel was de creagroep verdwenen.

Ik maak me daar nooit zo druk om. Ik voer liever een goede discussie dan tien halve discussies waar nooit iets uitkomt. En deze discussie tussen ons vind ik boeiend en leerzaam, dus who cares?
En je geeft het al aan, de discussies op rorate zijn niet van een zeer verheffend niveau. Welnu, die discussies heb ik de laatste tijd ook gevoerd, met Peter Borger onder andere, en ben er voorlopig weer eens klaar mee. Het lijkt heel wat 10 posten achter elkaar, maar als dat alleen maar over 'klein gebak' gaat, dan nee, dan maar niet.

OK?

Wat jij over stammen en verhalen schrijft deel ik. De mens is een verhalenverteller en verhalen hebben een grote waarde. Dat hebben ze trouwens nu nog. Kijk maar naar Europa. De verhalen ontbreken daar. Oh ja, verhalen en feiten genoeg over alle geschilpunten en zelfzuchtige landen en regeringen, maar geen verhalen over wat Europa zou kunnen zijn, wat ons bindt, welke soort van eenheid er zou kunnen ontstaan. Nee, niks van dat alles. En ik ben een enorme euroscepticus, dus van mij hoef je dat soort verhalen zeker niet te verwachten, maar anderen zouden dat wel kunnen doen.

Ik durf de stelling aan dat dat gemis aan verhalen over roemruchte leiders in Europa die landen bij elkaar brachten en geschillen oplosten veel belangrijker is dan we geneigd zijn te denken. Ooit zijn die leiders er wel geweest, maar er zijn nooit verhalen ontstaan over hen. Het denken over gezamenlijkheid gaat de werkelijke gezamenlijkheid namelijk vooraf. Inderdaad, dat is een essentieel element van GOCU, namelijk goede verhalen leiden tot meer goede verhalen en dat leidt dan weer tot goede besluiten en goede actie. En dat weer tot nog betere besluiten en dito actie. Mijn 'beroemde' formule 'xxx leidt tot méér xxx' die ik hier wel eens beschreven heb. Dat werkt ook de andere kant uit. In de put praterij leidt tot meer in de put praterij en dat weer tot slechte egocentrische beslissingen. En die leiden weer tot nóg slechtere besluiten. Dat zijn causale ketens, niks meer, niks minder.

Genoeg daarover.

Je vervolg is weer helemaal in mijn gedachtenlijn. Verhalen mogen best gaan over mensen en gebeurtenissen die nooit hebben plaatsgehad. Ze binden mensen. Zo heb ik ooit horen beweren dat J.K Rowling met de Harry Potter reeks zoveel succes heeft gehad omdat het Engeland weer de magie terug gaf, omdat de Potter verhalen de aloude Arthur en Merlin verhalen een nieuw jasje gaf. Ze in de tijd van nu plaatsten. Blijkbaar werkte dat niet aleen goed voor Engeland maar voor veel meer landen. Iedereen weet dat die verhalen nooit gebeurd zijn, zelfs totaal niet kunnen, maar reken er maar op dat er miljoenen kinderen zijn die zeer regelmatig in de droomwereld van Harry en makkers verbleef en nog verblijft. En niet alleen kinderen, vergeet de volwassenen niet. Verhalen zijn ontzettend belangrijk, net als magie, mystiek en al die andere dingen die voor mensen betekenis kunnen hebben.

Zo heeft Richard Dawkins een boek geschreven om wetenschap op welhaast magische wijze bij kinderen te introduceren. Hij maakte er een verhaal van, De Betoverende werkelijkheid, een werkelijk briljant boekje. Dawkins is een begenadigd spreker maar als schrijver sla ik hem nog hoger aan. Wat hij doet is zo knap. Hij wil wetenschap van haar saaiheid en ingewikkeldheid ontdoen en laten zien dat ook daar heel mooie verhalen ontstaan. Elk hoofdstuk begint hij met fabels over een bepaald onderwerp, bijvoorbeeld 'wie was de eerste mens'. Hij begint dan met verhalen over Adam en Eva maar niet alleen dat, hij pakt een aantal vertellingen bij de kop, de een nog magischer en onwaarschijnlijker dan de ander. Leuk om te lezen en je vraagt je dan af hoe hij hier het evolutieverhaal tegenover zet.

En dat doet hij geweldig. Hij laat de lezer (doelgroep kinderen van 9-11) zich voorstellen dat er een rij foto's bestaat van zijn ouders, grootouders, en zo verder. Nee, zegt Dawkins dan, we gaan het goed aanpakken, we gaan terug 100, 200, 1000 generaties en zelfs nog verder terug. We hebben gelukkig een tijdmachine tot onze beschikking. Kijken of we bij de eerste mens kunnen uitkomen. Hij laat zien dat die mensen nauwelijks veranderen, 100 generaties terug? Kun je zo naast in de klas zitten, 200 generaties terug (ongeveer 5000 jaar), ook geen probleem. 400 generaties terug, de tijd dat er nog geen boeken waren, dan zie je verschillen en die worden steeds groter naarmate je verder terug gaat in de tijd. Op een gegeven moment gaan ze op apen lijken, maar niet op de apen die nu leven. Kortom, die eerste mens is er nooit geweest! Je kunt niet een van die voorouders aanwijzen van 'hier is hij mens', want hoe zit het dan met de ouders van die 'mens', zijn dat dan 'opeens' geen mensen?

Dat, ik vertel het in enkele regels, is de beste manier die ik ooit gezien heb om het evolutieverhaal van de mens te vertellen. Hier zie je een voorbeeld van de kracht van verhalen. Kinderen begrijpen dit heel goed. En het prikkelt de fantasie, hoe zouden al die mensen eruit zien, zou ik er mijn vader of moeder in kunnen herkennen?

Wat Jezus betreft heb je gelijk. Zijn - aan hem toegeschreven- verhalen zijn zo menselijk en herkenbaar als wat. Dezelfde problemen, ziekte, slechte bestuurders en geestelijken, allemaal precies net als nu. De verhalen van JHWH zijn nauwelijks te begrijpen, niks menselijks in te vinden. Wel veel strijd, oorlog, straf, onderdrukking en onderwerping. Zegt me helemaal niks. Daar worden we namelijk niks beter van. Van de verhalen van Jezus wel.

Als ik aan energie denk ontkom ik niet aan het denken van Einstein. Daar kan ik niks aan doen. Energie is alles wat je maar bedenken kan, het is uiteindelijk de bron van alles en het kent ook alle denkbare verschijningsvormen. Materie is ook een energievorm, de massa vertegenwoordigt energie, we weten zelfs hoe dat zit via zijn beroemdste formule. E=MC^2. Massa is 'bevroren' energie. Een klein object vertegenwoordigt enorm veel energie. Ooit is al die massa ook energie geweest. Alles. Ons huis, onze kleren, auto en ook wijzelf. Daar, met energie, is het lang geleden begonnen.

Natuurlijk is de vraag belangrijk hoe je je leven het beste kunt indelen ter verdere ontwikkeling van de mensen om je heen en van jezelf. Ik probeer dat te doen door wetenschap echt te doorgronden en erover te vertellen. Ik ben nu bezig met de menselijke opvolging die tot de algemene en speciale relativiteitstheorie leidde. Dus via Newton (hij unificeerde de zwaartekracht, dezelfde kracht laat de appel vallen en laat de aarde om de zon draaien) Faraday (electriciteit en magnetisme zijn als twee handen op een buik, ze zijn identiek, alleen een andere verschijningsvorm ), Maxwell (electromagnetisme, dus Maxwell unificeerde twee soorten energie. Hij leverde het wiskundig bewijs), Lorenz met zijn transformaties en tenslotte Einstein die alle energievormen unificeerde met materie. En een Einstein die geweldig leunde op de kanjers voor hem.

Mensen als Leonard Susskind en Lawrence Krauss, Stephen Hawking en anderen, brengen dat fantastische verhaal weer een flinke stap verder. Op Youtube barst het van de lessen die Susskind als hoogleraar bij Stanford geeft. Je kunt echt stap voor stap volgen hoe de relativiteitstheorie in elkaar zit. Wiskundig. Soms prutst hij ook met plus en mintekens, net als ik ook regelmatig doe. Heerlijke herkenning.

Ook dat is weer een verhaal, door de enorme kennis van Susskind op dit gebied en de vertellende manier brengt hij mensen wetenschappelijk op een hoger plan. Rowling bracht de fantasie op een 'hoger' plan, kinderen konden via Harry Potter fantaseren over wonderlijke dingen en dat konden ze ook samen doen, ze lazen dezelfde boeken. En vandaar uit konden ze dan hun eigen verhaal maken.

En Dawkins bracht 'het verhaal' terug in de wetenschap, want zo hoog sla ik zijn boekje 'De Betoverende Werkelijkheid' wel aan.

Verschrikkelijk, wat een lange post is dit zeg.

Stop!

[FonsV]

Dag Carel,

Dank voor je reactie.

OK?

OK!

De mens is een verhalenverteller en verhalen hebben een grote waarde.

Helemaal mee eens, tenminste als die verhalen door de hoorders herkend en mee'beleefd' kunnen worden. Een uiteenzetting, hoe intelligent ook, is als zodanig niet zo veroverend. Denk ik.

In je verlag van Dawkins vertelkunst geef je een mooi voorbeeld. Vanavond in Zomergasten (TV) kwam iets dergelijks ter sprake. Maar... 200 generaties = 5000 jaar. Dat veronderstelt gemiddeld 25 jaar per generatie. Dat lijkt wel een erurg korte levensduur. Maar ja, in de verre oudheid was het wellicht zo en dan vraag je je af: hoe werden er ± 4000 tot 6000 jaar geleden dan sommigen al bijna een eeuw oud?

Kortom, die eerste mens is er nooit geweest!

Op ongeveer dezelfde manier kwam ik in mijn middelbare schooltijd tot hetzelfde idee en, toen ik dat als vraag stelde, werd dat niet de leukste dag van die schooltijd.

Er gaat nog een aardige 9-delige documentaireserie op TV: De Borgias. Ik zou die op Rorate willen aanbevelen aan een figuur, die zich voortdurend beroept op de door God gestuurde en dus heilige en onfeilbare traditie in de Roomse kerk. Voor als je belangstelling hebt. Drie afleveringen geweest nog 6 in aantocht.

http://www.nederland2.nl/programmas/484 ... issed=true

E=MC^2.

Ik heb er geen verstand van maar ik leg die formule op mijn manier aldus uit:
* neem een stalen kogel van 1 Kg.
* gooi hem tegen een muur met snelheid 1 = 10m/sec.
* gooi nogmaals met snelheid 2 = 20m/sec.
* gooi hem met 30m/sec.
Als E in geval 1 MC^2 = 1x (noem de grootheid, Watt b.v.), dan is in geval 2 de impact: 4x en in geval 3: 9x.

Alleen... ik weet niet wat E is en jij schreef kort geleden dat onbekend is wat massa is. Maar... ik lig er niet wakker van als ik het helemaal fout heb.

Verschrikkelijk, wat een lange post is dit zeg.

Lange post? Om precies te zijn: 1397 woorden of 8372 tekens. De joodse Talmoed is 2776 pagina's lang en dat zijn alleen de medeklinkers. Wat is verschrikkelijk?

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Dat van die generaties deed ik over de duim. Je kunt hier niet de leeftijd nemen, dat is bijvoorbeeld 70 jaar. Maar in die tijd heb je kinderen en kleinkinderen en soms zelfs nog kleinere kinderen (je snapt het wel). Inmiddels behoor je niet meer tot de 'generatie die kinderen krijgt' of die werkt, dat doen je kinderen of kleinkinderen. Als je wat aan het rekenen slaat, dan kom je op die 25 jaar. Vroeger leefden er vaak maar 2 generaties omdat de mensen niet oud werden, maar nu kom je vaak tot vier. Maar de opvolging is weinig anders. Om de 25 jaar zijn de werkenden van toen verdwenen en opgevolgd. Als mensen ouder worden neemt de wereldbevolking toe. Is ook een mooi verhaal over te vertellen maar even niet, dit is weer zo'n lange post. Straks schrijf ik nog de Carelse Talmoed

Maar goed, het gaat natuurlijk om het idee. En dat doet Dawkins heel goed.

En natuurlijk werden die mensen in bijbelse tijden geen 100 of zelfs 800 zoals Methusalem. Dat is typisch een verhaal dat ergens ontstaat, er is een erg oude man, zeg 80. Die heeft nog dingen meegemaakt die verder niemand meer uit ervaring kent en daar vertelt hij met graagte over. Als die man indruk maakt en mooie verhalen vertelt dan begint zijn echte verhaal eigenlijk pas als hij overlijdt. Dan ontstaan de verhalen en die worden steeds mooier. Vervolgens wordt dat dan door iemand opgeschreven. En leeftijden werden niet zo hee precies bijgehouden denk ik.

Dank voor je link, ik zal wel weer een trucje moeten gebruiken om er naar te kijken, maar dat zal wel lukken.

Dan jouw E=MC^2. Wat jij beschrijft is de wet van Newton E(k)=1/2MV^2. Dat E(k) staat voor kinetische energie, de bewegingsenergie zeg maar. Jouw uitleg daarvan is juist Fons. Dat klopt dus inderdaad. Hier is ook weer een mooi verhaal aan verbonden. Newton dacht namelijk dat het E(k)=MV was. Maar een vooruitstrevende dame Emilie du Châtelet, minnares van onder meer Voltaire, ontdekte dat die formule niet klopte. De hele wetenschap toen in rep en roer, want Newton, daar bleef je van af, dat was zo'n beetje god zelve. Ze liet kogels van verschillende hoogte in zand vallen en men mat de afdruk op door er gips in te gieten en dat hard te laten worden. Aldus kwam men tot die formule voor kinetische energie.

E=MC^2 kun je beschouwen als een verre nazaat van die formule. Hier gaat het niet om kinetische energie maar om de relatie tussen materie en energie. Op een veel dieper niveau dus. Ook hier is weer een heel fraai verhaal aan verbonden. Einstein had zijn speciale relativiteitstheorie ontwikkeld en in het verlengde kwam hij met E=MC^2. Niemand snapte eigenlijk wat hij bedoelde en wat die formule inhield. Einstein was zijn collega's nogal vooruit. Alleen Max Planck begreep het. In die tijd was men al wel bekend met atomen en met het feit dat er verschillende isotopen van de verschillende elementen bestonden. Je hebt bijvoorbeekd C12. Het normale koolstof. Maar je hebt ook C13 en zelfs C14. Het gewone koolstof bestaat uit 6 protonen en 6 neutronen (atoomgewicht 12, daar komt dat getal 12 vandaan) en dat is een heel stabiel setje, die blijven als in een goed huwelijk mooi bij elkaar. ook als er een neutron bijkomt, dan wordt het C13, is het een stabiele isotoop. C14 echter is niet stabiel, 6 protonen kunnen die 8 neutronen niet de baas en dan vervalt dat element. Het is radioactief zeggen we dan.

In die tijd was men dus aan het onderzoeken of men het uranium atoom kon veranderen door er neutronen in te schieten. Maar van de resultaten van die actie begrepen ze niks. Er verdween zelfs uranium, er kwam lood en radium vrij en er kwam wat ook nog straling bij vrij. En er was wat massa, een heel klein beetje, weg. En dat kon niet, Lavoisier had ooit ontdekt dat massa nooit verloren gaat.

Een zekere Lise Meitner, een joodse vrouwelijke briljante wetenschapper, had lang op dit gebied gewerkt in Duitsland, maar moest als Joodse het land ontvluchten, Hitler was sterk in opkomst toen. Ze kreeg wel de resultaten van haar oude team doorgespeeld en ze ontdekte toen dat de vrijkomende energie precies voldeed aan E=MC^2. Het ging erom, lang en wiskundig verhaal kort, dat er massa verdween, dat werd rechtstreeks energie. Precies wat Einstein voorspeld had. Pas toen begreep men die formule.

Het verhaal heeft een heel ongelukkige staart helaas, want zoals zo vaak werd die ontdekking gebruikt om er wapens mee te maken, de atoombom te fabriceren. Een waar dieptepunt waar Einstein buitengewoon veel verdriet van heeft gehad.

E is dus energie. En we weten wel wat massa is Fons, maar we weten niet hoe het in die eerste seconde na de big bang ontstaan is. Daar zou dat Higgs deeltje en het veld dat dit schept, verantwoordelijk voor zijn. Maar dat is weer een ander verhaal

[FonsV]

Dag Carel,

Dank weer voor je reactie.

Dat van die generaties deed ik over de duim.

Deze uitdrukking is me onbekend. Mijn opmerking over die generaties was ook maar een gebbetje. Ook voor mij is onze jaartelling ± 80 generaties geleden begonnen want er zitten 4 generaties in een eeuw, dus 80 in 20 eeuwen en 200 in 50 eeuwen. Een neef van me is apetrots dat hij met zijn familiestamboom tot bijna 5 eeuwen terug is gekomen. Een kinderhand is gauw gevuld!

De formule van Newton had ik dus fout door die ½ aan het begin te vergeten. Maar nu de formule van Einstein: E = mc^2. Ik begrijp hem dus niet en lijd daar totaal niet onder. Maar...
1. c^2 lees ik als: lichtsnelheid in het kwadraat ('lichtsnelheid in het vierkant' klinkt wat erg vreemd). Sneller dan het licht is onmogelijk en dus gaat het alleen maar over het getal als zodanig.
2. Voor Einstein was de lichtsnelheid 299.792.458 m/sec of: 299.792,458 KM/sec. Ik heb mijn rekenmachine nog even gevraagd hoe groot (299.792,458)^2 is en – laten we het daarop houden – dat is een hééél groot getal. Onvoorstelbaar groot zelfs. Als de lichtsnelheid in mijlen per seconde wordt uitgedrukt (± 162 mijl/sec), moet de formule worden aangepast want anders is het resultaat te klein. Denk ik.
3. Beweert Einsteins formule nu dat de hoeveelheid energie (uitgedrukt in...) gelijk is aan de hoeveelheid massa (uitgedrukt in...) maal (299.792.458)^2? Moet massa dan geen energie zijn omdat een of ander iets niet wezenlijk verandert als het onvoorstelbaar vele malen wordt vermenigvuldigd?

Hier gaat het niet om kinetische energie maar om de relatie tussen materie en energie.

Dát is me dan nog net volledig duidelijk. Maar.....vraag me niet een definitie te geven van materie of van energie ("Wat ís energie, wat ís massa"?) want dat kan ik niet. De formule van Einstein lijkt (voor degenen die hem begrijpen) te kloppen als een zwerende vinger. Hoe Einstein op het idee is gekomen de relatie tussen massa en energie uitgerekend via de snelheid van licht in zijn formule te gieten is voor mij dan ook een niet te begrijpen feitelijkheid. Maar... van dat soort feitelijkheden heb ik er meer.

En we weten wel wat massa is Fons, maar we weten niet hoe het in die eerste seconde na de big bang ontstaan is. Daar zou dat Higgs deeltje en het veld dat dit schept, verantwoordelijk voor zijn.

En... zou het Higgs-deeltje kunnen verklaren hoe energie weer tot massa wordt, zelfs vele jaren na de Big Bang? Weer een nieuw deeltje om alles te verklaren.

Uit een soort van balorigheid heb ik weer eens 'Powers of ten' gekeken. Daarin is het nodige gefotoshopt maar ja. Als je het ergens over hebt stel je het op een of andere manier voor. Probeer maar eens dat niet te doen.

Warm is het. Pffffff!

Groeten.

Fons.

[carel]

Hi Fons,

Iets over de duim doen houdt in dat je het schattenderwijs doet. Niks rekenen, niks opzoeken, gewoon even denken en schatten. Je ziet dat een timmerman wel eens doen, hij gaat met zijn duim langs zijn mond/kin en zegt dan: "dat kost ongeveer 1000 euro, ik stuur wel een offerte". Het is dus iets heel anders dan uit de duim zuigen, want dan fantaseer je er, vaak zonder kennis van zaken, op los. 8)

Precies, er zitten 4 generaties in een eeuw. Bepalend is hier het moment waarop vrouwen kinderen krijgen. Gemiddeld zal dat rond het 25e levensjaar zijn, met wat randstedelingen boven de 30 en en wat Drenten rond de 20.

De formule van Newton had ik dus fout door die ½ aan het begin te vergeten. Maar nu de formule van Einstein: E = mc^2. Ik begrijp hem dus niet en lijd daar totaal niet onder. Maar...
1. c^2 lees ik als: lichtsnelheid in het kwadraat ('lichtsnelheid in het vierkant' klinkt wat erg vreemd). Sneller dan het licht is onmogelijk en dus gaat het alleen maar over het getal als zodanig.

Kwadrateren is een heel gebruikelijke werkwijze. Je zag het al bij die formule van Newton en bij C is het al niet anders. Dat er niks sneller gaat doet er weinig tot niets toe. De afleidingen van Einstein die tot de formule leidden laten het pasklaar zien.

2. Voor Einstein was de lichtsnelheid 299.792.458 m/sec of: 299.792,458 KM/sec. Ik heb mijn rekenmachine nog even gevraagd hoe groot (299.792,458)^2 is en – laten we het daarop houden – dat is een hééél groot getal. Onvoorstelbaar groot zelfs. Als de lichtsnelheid in mijlen per seconde wordt uitgedrukt (± 162 mijl/sec), moet de formule worden aangepast want anders is het resultaat te klein. Denk ik.

Niet alleen voor Einstein. Men had al veel eerder de lichtsnelheid bepaald, zelfs al vrij snel behoorlijk nauwkeurig. Je zou het zelf kunnen doen trouwens, met een schoepenrad, lamp en spiegels. http://nl.wikipedia.org/wiki/Meten_van_de_lichtsnelheid En de lichtsnelheid wordt gemeten in meters, dat is de gebruikte maatvoering. http://www.worsleyschool.net/science/fi ... /emc2.html
Massa en energie zijn twee verschijningsvormen van hetzelfde. Dat is wat die formule zegt. En ja, er komt ook onvoorstelbaar veel energie vrij als materie in energie wordt omgezet. Net zo goed als er ooit, de eerste seconden van het heelal, onvoorstelbaar veel energie nodig was om quarks, protonen en neutronen te maken. Gelukkig komt er heel wat bij kijken voordat massa in energie over gaat, dat gebeurt onder heel speciale omstandigheden. Daarvoor moet je als het ware de begincondities van het heelal nabootsen. En dat is precies wat men doet bij CERN.

3. Beweert Einsteins formule nu dat de hoeveelheid energie (uitgedrukt in...) gelijk is aan de hoeveelheid massa (uitgedrukt in...) maal (299.792.458)^2? Moet massa dan geen energie zijn omdat een of ander iets niet wezenlijk verandert als het onvoorstelbaar vele malen wordt vermenigvuldigd?

Einstein beweerde niks, Einstein bewees. Dat is iets anders. Nogmaals massa en energie zijn twee verschijningsvormen van hetzelfde. Daarom noemde ik massa ook 'bevroren' of 'gestolde' energie. E=MC^2 is een voorbeeld van een zogenoemde unificatie. Bij unificatie gaan twee
theorieën op in in één nieuwe theorie, en wel zodanig dat beide oorspronkelijke theorieën ingrijpend worden aangepast. Newton unificeerde de zwaartekracht, de kracht die de appel liet vallen is dezelfde als die de aarde in haar baan om de zon houdt. Maxwell unificeerde de electrische en magnetische kracht en Einstein die de massa en energie.

De formule van Einstein lijkt (voor degenen die hem begrijpen) te kloppen als een zwerende vinger. Hoe Einstein op het idee is gekomen de relatie tussen massa en energie uitgerekend via de snelheid van licht in zijn formule te gieten is voor mij dan ook een niet te begrijpen feitelijkheid. Maar... van dat soort feitelijkheden heb ik er meer.

Einstein was bezeten van alles wat met licht te maken had. Hij besefte ook dat als licht de uiterste snelheid is dit consequenties zal/moet hebben voor andere grootheden. Toen is hij met zijn gedachtenexperimenten gekomen, treinen die (hard) rijden en allerlei waarnemers. Toen bleek, ook tot de stomme verbazing van Einstein zelf, dat tijd niet constant is, niet hetzelfde voor verschillende waarnemers. Daaruit resulteerde de speciale relativiteitstheorie. Toen ging hij verder, liet in gedachten voorwerpen versnellen en daaruit rolde de beroemde formule die we hier bespreken. Bij versnellen speelt massa een rol, hoe zwaarder iets is, deste meer kracht moet je aanwenden om het ding te versnellen of af te remmen. Einstein voerde deze gebruikelijke dingen tot het uiterste door en wiskundig ontstaan dan die wonderlijke verbanden. Later is dat allemaal uit en te na bewezen. Ook Einstein zelf wist aanvankelijk niet of het klopte wat hij bedacht had.

En... zou het Higgs-deeltje kunnen verklaren hoe energie weer tot massa wordt, zelfs vele jaren na de Big Bang? Weer een nieuw deeltje om alles te verklaren.

Het zit een beetje anders. Ooit moet uit de energie massa ontstaan zijn. Daarvoor zou een bepaald deeltje verantwoordelijk zijn, een deeltje dat een massaveld, het higgs-veld oproept. Sommige deeltjes gaan ongehinderd door dat higgsveld heen, krijgen dus geen massa, zoals het foton, en sommige deeltjes worden in dat veld 'afgeremd' en krijgen daarmee massa. Dat was de theorie van Higgs en dus moest men dat deeltje vinden.

Het verklaart dus zeker niet alles.

[carel]

Nog even dit.

Als je een voorwerp tot de lichtsnelheid zou versnellen dan krijgt dat voorwerp de massa van het hele universum. Maar om dat voor elkaar te krijgen heb je ook alle energie nodig die het universum in zich draagt, inclusief de energie die in alle massa ligt opgeslagen.

Dat voorwerp zou er nogal bizar uit zien trouwens. Het zou een dikte van 0 hebben, en dezelfde breedte als oorspronkelijk. Het zou dus een zwart gat zijn waar het hele universum voor nodig was om te maken.

Dit is een andere manier van zeggen dat iets met massa never-nooit tot de lichtsnelheid versneld kan worden.

Zo formuleert Einstein het, even over de duim:

M(v)= M(0) / wortel (1-v^2/c^2)

In woorden. De massa bij snelheid v is gelijk aan de massa in ruste gedeeld door de wortel van 1- de snelheid v in het kwadraat gedeeld door de lichtsnelheid in het kwadraat.

Vul je hier in v=c, dus de snelheid is gelijk aan die van het licht dan wordt 1-v^2/c^2 gelijk aan nul en dus deel je door nul. En dat levert dus een M(v) van oneindig op.

Snappez?

[FonsV]

Dag Carel,

Bedankt weer voor je uitgebreide antwoord.

Nogmaals massa en energie zijn twee verschijningsvormen van hetzelfde.

Ik denk nog steeds dat waar is: 'Al dat is is een verschijningsvorm van een en dezelfde energie'. Ik begin te vrezen dat ik een onjuist begrip van 'massa' heb want ik denk: 'hoe meer massa des te meer gewicht'. Verder kan ik energie moeilijk een verschijningsvorm van energie noemen. Magnetisme, elektriciteit, zwaartekracht, aantrekkingskracht: allemaal verschijningsvormenvan die ene energie? Lijkt mj weer van wel.

Toen bleek, ook tot de stomme verbazing van Einstein zelf, dat tijd niet constant is, niet hetzelfde voor verschillende waarnemers.

Voor mij is tijd geen verschijningsvorm van energie want ik ben groot gebracht met de tijdsdefinitie van Aristoteles: 'Tijd is het tellen van de veranderingen in voor en na en dus een denkcategorie'. Zo zijn ook ruimte en afstand geen verschijningsvormen van energie maar denkcategorieën.

Ooit moet uit de energie massa ontstaan zijn. Daarvoor zou een bepaald deeltje verantwoordelijk zijn, een deeltje dat een massaveld, het higgs-veld oproept.

Dat massa ooit ontstaan ik neem ik ook zonder meer aan. Voor mijn part wordt gezegd dat energie massa heeft voortgebracht of geschapen. En waar komen die Higgsdeeltjes dan weer vandaan? Ook verschijningsvorm van energie? Waarom worden er telkens deeltjes ingevoerd om verschijnselen te verklaren?

Als je een voorwerp tot de lichtsnelheid zou versnellen dan krijgt dat voorwerp de massa van het hele universum. Maar om dat voor elkaar te krijgen heb je ook alle energie nodig die het universum in zich draagt, inclusief de energie die in alle massa ligt opgeslagen.

Waar ligt de energie buiten het heelal opgeslagen?

Dat voorwerp zou er nogal bizar uit zien trouwens. Het zou een dikte van 0 hebben, en dezelfde breedte als oorspronkelijk. Het zou dus een zwart gat zijn waar het hele universum voor nodig was om te maken.

Dit is voor mij abracadabra m.a.w. Hoe kom je daar op? Bovendien las ik in mijn dagblad dat de 'donkere materie' al weer tot discussieonderwerp is geworden.

Dit is een andere manier van zeggen dat iets met massa never-nooit tot de lichtsnelheid versneld kan worden.

Dat zou best kunnen"en ik vind dat prima want waarom zou je dat ook proberen te doen? Bij Cern gaat de zaak anderhalf jaar in periodiek onderhoud en dan willen ze het vermogen van de versnellingsapparatuur aanzienlijk ophogen. Zouden ze het dan toch proberen?

Zo formuleert Einstein het, even over de duim: M(v)= M(0) / wortel (1-v^2/c^2) Vul je hier in v=c, dus de snelheid is gelijk aan die van het licht dan wordt 1-v^2/c^2 gelijk aan nul.

Ik zie hier v^2/c^2 gelijk aan 1 en 1-1 = 0 en... is de wortel uit 0 gelijk aan oneindig?

Ik ben duidelijk geen mathematicus. Voor mij is 0 gelijk aan niks en -1, -2 etc vind ik nog minder dan niks en wat is dat dan? Voor mij is 3 x 3 = 9 en ik heb geleerd dat ook -3 x -3 = 9 en dat is voor mij waar in een imaginaire wereld, een bedachte maar niet bestaande wereld.

Snappez?

Neen, dus en dat vind ik jammer en stop alles maar in de wereld der mysteries.

Groeten.

Fons.

PS ik zit de eerste dagen mogelijk wat krap in mijn tijd dus kan ik niet direct op alles reageren.

[carel]

Hi Fons,

Ik denk nog steeds dat waar is: 'Al dat is is een verschijningsvorm van een en dezelfde energie'. Ik begin te vrezen dat ik een onjuist begrip van 'massa' heb want ik denk: 'hoe meer massa des te meer gewicht'. Verder kan ik energie moeilijk een verschijningsvorm van energie noemen. Magnetisme, elektriciteit, zwaartekracht, aantrekkingskracht: allemaal verschijningsvormenvan die ene energie? Lijkt mj weer van wel.

Even los van Einstein, daar hebben we het namelijk al over gehad. Normale omstandigheden dus, niet relativistisch of zo. 

Massa wordt bepaald door de atomen die in het object zitten. Die massa is onder normale omstandigheden altijd hetzelfde, net als de tijd onder 'normale' omstandigheden hetzelfde is. Gewicht is een afgeleide factor. Dat betekent dat gewicht afhangt van de plaats en beweging die een voorwerp maakt. Laat ik een voorbeeld noemen. Hier op aarde weegt een mens bijvoorbeeld 85 kg. Op de maan 14,11 kg. De kilogram is dus de massa vermenigvuldigd met de gravitatie die in een bepaalde situatie geldt.

Leuke site http://www.eclecticsite.be/calc/weight.htm kun je je eigen gewicht op verschillende plaatsen berekenen.

Ik had het ook over beweging. Dat is de tweede essentiele factor. Als je in vrije val bent, dan voel je geen gewicht. De valsnelheid is omgekeerd evenredig met de gravitatie en +85 - 85 = 0. Zelfs op Jupiter, waar je 200 kg zou wegen 'weeg' je niks als je naar die planeet toe valt. Zelfs als je naar de zon valt, je weegt daar 2000 kg, weeg je tijdens je val niks. Is wel verrekte heet, dat wel

Energie is het vermogen om arbeid te verrichten. Een boterbloempje gebruikt minieme hoeveelheden energie en een straalvliegtuig veel te veel  

Voor mij is tijd geen verschijningsvorm van energie want ik ben groot gebracht met de tijdsdefinitie van Aristoteles: 'Tijd is het tellen van de veranderingen in voor en na en dus een denkcategorie'. Zo zijn ook ruimte en afstand geen verschijningsvormen van energie maar denkcategorieën.

Tijd is zeker geen verschijningsvorm van energie. Tijd speelt wel een rol. Vermogen is energie / tijd. Bijvoorbeeld de energie die per seconde vrijkomt. Daarmee kun je energieen met elkaar vergelijken. De dingen die je noemt worden ook gebruikt in de fysica en daarmee is het niet alleen een filosofische denkcategorie maar een meetbaar en reproduceerbaar iets. Voor ruimte geldt hetzelfde. Iets kun je uitdrukken in lengte, breedte en hoogte en dat is per definitie de ruimte die het inneemt. Maar daarmee kan het nog steeds een filosofische denkcategorie zijn, de ruimte van de geest bijvoorbeeld. Daar valt niks aan te meten en deste meer over te schijven.

Dat massa ooit ontstaan ik neem ik ook zonder meer aan. Voor mijn part wordt gezegd dat energie massa heeft voortgebracht of geschapen. En waar komen die Higgsdeeltjes dan weer vandaan? Ook verschijningsvorm van energie? Waarom worden er telkens deeltjes ingevoerd om verschijnselen te verklaren?

Energie heeftinderdaad massa voortgebracht, dat klopt. Geschapen, zo mag je het ook zeggen. Higgs deeltjes ontstaan ook uit energie, ze geven hun 'erfenis' door aan andere deeltjes en verdwijnen weer tot... energie..

Er worden niet telkens deeltjes ingevoerd Fons. Dat is een stapsgewijs  proces, waarin de wetenschap steeds dieper doordrong tot de aard der dingen.  Ooit was het atoom het kleinste deeltje. Maar daarmee kon men bepaalde verschijnselen niet verklaren. Toen ontstond het atoom model, met zijn kern en  electronen eromheen. En die kern bestond dan weer uit protonen en neutronen. Maar daarmee hield het niet op. Die kern bestond ook weer uit allerlei deeltjes, quarks, bosonen en fermionen en ga maar door. Al die deeltjes bij elkaar vormen het zogeheten standaardmodel. http://nl.wikipedia.org/wiki/Standaardm ... tjesfysica

Dat standaardmodel staat nu onder druk, want men kan er niet mee verklaren wat donkere materie is. Dus de werkelijkheid zal ook hier weer complexer in elkaar steken dan we dachten.

Waar ligt de energie buiten het heelal opgeslagen?

Wat  'buiten het heelal is' weet ik niet Fons. Er bestaan allerlei hypothesen, maar de een is net zo 'waarschijnlijk' als de ander. Hier neem ik een naief standpunt in, gebaseerd op de algemene relativiteitstheorie: met de big bang begon  alles. Daar begon de ruimtetijd, ervoor? Geen flauw idee.

Over mijn opmerking over iets met massa dat met de lichtsnelheid reist. Dit is voor mij abracadabra m.a.w. Hoe kom je daar op? Bovendien las ik in mijn dagblad dat de 'donkere materie' al weer tot discussieonderwerp is geworden.  

Gewoon Einstein toepassen. Ik liet het wiskundig zien. Ik verzin het niet. Dit is wetenschappelijk volledig geaccepteerd. Donkere materie is altijd al een discussie geweest, men heeft het nooit kunnen identificeren. Het kan allemaal nog vreemder in elkaar steken dan we nu voor mogelijk houden. Nog vreemder is de donkere energie, daar hebben we al helemaal geen flauw idee van. de Volkskrant laat terecht zien dat er allerlei opvattingen bestaan en dat deze nog wel eens veranderen. Men doet onderzoek en dan gebeurt dat.

Dat zou best kunnen"en ik vind dat prima want waarom zou je dat ook proberen te doen? Bij Cern gaat de zaak anderhalf jaar in periodiek onderhoud en dan willen ze het vermogen van de versnellingsapparatuur aanzienlijk ophogen. Zouden ze het dan toch proberen?  

Nu al versnellen ze deeltjes tot 99,999995 % van de lichtsnelheid en daarmee krijgen die deeltjes de massa van een bacterie of zo. Dat is dus heel veel meer massa dan dat oorspronkelijke deeltje. Al die massa wordt geleverd door E=MC^2, en dus verbruikt die LHC, de deeltjesversneller, enorme pakken energie. Miljoenen kwh's. Je kunt het vermogen wel verhogen en dus kun je weer iets dichter naar die magische grens toe kruipen. Maar bereiken zullen ze het nooit. Zie mijn vorige post voor de onderbouwing.

De wortel uit 0 is 0 Fons. En iets delen door nul levert oneindig. Tis niet anders. Wiskunde volgens Bartjens.

Op mijn 'snappez':

Neen, dus en dat vind ik jammer en stop alles maar in de wereld der mysteries.

En dat is je goed recht. Ik stop mijn belangstelling en kennis over dit soort dingen bij de mysteries. Waarom wil ik dit allemaal weten? Geen flauw idee eigenlijk

Ik zie je post wel tegemoet. De ruimtetijd is eeuwig, dus hebben we tijd genoeg

[FonsV]

Dag Carel,

Bedankt weer voor je antwoord. Je neem er wel de tijd voor!!! Zeer gewaardeerd.

Massa wordt bepaald door de atomen die in het object zitten.

Dat meende ik begrepen te hebben. Dat die massa op een weegschaal een groter gewicht aangeeft naarmate er meer zwaartekracht op werkt begrijp ik ook nog. Als ik, 81 kg zwaar, dat gewicht als halter boven mijn hoofd kan tillen, dan hebben ik en dat gewicht op de maan dezelfde massa alleen een ander gewicht. (Je moet dan niet met een bascule wegen want dan wordt het niet duidelijk. Lijkt me.
De massa zelf verandert niet en dus... wat is dan die massa? Hoort zwaartekracht ook tot de massa? En dan meen ik me nog te herinneren dat een elektron, deel van het atoom, gedefinieerd werd als een 'energieveldje'. 'Weegt' zo'n veldje op aarde iets t.g.v. de zwaartekracht?

Als je in vrije val bent, dan voel je geen gewicht.

Dat is me ook duidelijk.

Tijd is zeker geen verschijningsvorm van energie. Tijd speelt wel een rol.

Weer helemaal mee eens. Maar waarom zouden 'dingen' die geen verschijningsvorm van energie zijn, geen rol kunnen spelen in het proces van begrijpen?

Higgs deeltjes ontstaan ook uit energie, ze geven hun 'erfenis' door aan andere deeltjes en verdwijnen weer tot... energie.

Voor mij is dit puur een bewering, een 'bedachte' oorzaak voor wat massa wordt genoemd. En nog steeds weet ik niet wat massa is.

Het standaardmodel staat nu onder druk, want men kan er niet mee verklaren wat donkere materie is. Dus de werkelijkheid zal ook hier weer complexer in elkaar steken dan we dachten.

Ja, zo gaat dat in de wetenschap: je denkt een hoop te weten te zijn gekomen en even later word je je bewust dat je er ook een massa vragen aan hebt overgehouden en dat het vinden van antwoorden daarop wel eens een langdurig en uiteindelijk hopeloos karwei kan worden. Maar... so what?!

Tussen haakjes: hier schiet me m'n doctoraalexamen biochemie te binnen. Ik moest het mondeling doen omdat ik door omstandigheden het schriftelijk niet had kunnen meemaken. De prof vroeg: “En... vond u het een interessant vak”? Ik zei natuurlijk ja. Wat ik dan zo interessant had gevonden? En toen heb ik een uitgebreid exposé gegeven van de z.g citroenzuurcyclus met een paar conclusies uit wat ik allemaal had geleerd: vooral... dat ik er nu helemáál niets meer van het beschreven proces begreep. Hij vond het zo interessant dat hij me uitnodigde het verhaal eens voor de collegezaal te houden.
Als ik een bevlieging krijg zal ik er misschien eens een kollumpie van maken voor in de 'Koffiehoek'.

Voor mij is het mooie van de relativiteitstheorie dat die erop wijst dat al wat er gebeurt, gebeurt in relatie tot iets anders of tot vele ietsen anders. Als ik naar Canada vlieg wordt de hoeveelheid massa die ik vertegenwoordig, mede bepaald door onder andere a) de draaisnelheid van de aarde minus de snelheid van het vliegtuig plus b) de omloopsnelheid van de aarde rond de zon en als die niet doodstil op dezelfde plaats staat komt de snelheid van de zon als invloed er nog bij. Kortom... Pfff!!!

Je kunt het vermogen (van de deeltjesversneller) wel verhogen en dus kun je weer iets dichter naar die magische grens toe kruipen. Maar bereiken zullen ze het nooit.

Gek dat ze het dan – vlg de krant – toch proberen. Je schreef eerder: Als je een voorwerp tot de lichtsnelheid zou versnellen dan krijgt dat voorwerp de massa van het hele universum. Maar om dat voor elkaar te krijgen heb je ook alle energie nodig die het universum in zich draagt, inclusief de energie die in alle massa ligt opgeslagen. Dat kan ik nu niet meer volgen. Alle energie die het universum in zich draagt plus de energie die in alle massa ligt opgesloten. Ligt dan niet alle massa in het universum?

De wortel uit 0 is 0 Fons. En iets delen door nul levert oneindig. Tis niet anders. Wiskunde volgens Bartjens.

En nu las ik in Wikipedia:
* Binnen de reële getallen is de vierkantswortel uitsluitend gedefinieerd voor a > 0. De vierkantswortel van een negatief getal bestaat dus niet binnen de reële getallen, maar wel binnen de complexe getallen.
* Delen door nul is een rekenkundige bewerking die niet is toegestaan in de wiskunde. Het gaat om een deling waarvan de deler het getal 0 is. De bewerking is niet geoorloofd, omdat de inverse van het getal 0 niet bestaat als reëel getal of complex getal. Bij het gewone rekenen kan daarom geen zinnige betekenis gegeven worden aan het resultaat van een deling door nul.
Niet dat Wikipedia altijd gelijk heeft, maar ik voel me wel gerustgesteld.

Tenslotte... trek je vooral niets aan van mijn gebrek aan wiskundige vorming. Misschien heb ik niet de juiste hersens om me in die wetenschap thuis te voelen.
En... er is zo ontzettend veel dat niet in (wiskundige) formules is samen te vatten of weer te geven.

Groeten.

Fons.